Jestem kompletnie oczarowany, zarówno kwiecistym, stylizowanym na dziewiętnastowieczną narrację, nieco gawędziarskim stylem powieści Akunina, jak i misternie opracowaną intrygą.

Autor sprawnie przechodzi od wydarzenia do wydarzenia, zręcznie myli tropy, a ilością zwrotów akcji, które występują w "Azazelu" dałoby się obdzielić z dziesięć innych powieści kryminalnych. Prowadzący dochodzenie Fandorin, to postać na tyle sympatyczna, że zupełnie nie przeszkadzało mi jego nietuzinkowe szczęście, które - deus ex machina - pomaga mu w najmniej oczekiwanych momentach. W ramach tej konwencji, inspirowanej klasyką gatunku, takie rzeczy uważam za dopuszczalne, i świetnie współgrają one ze stylem nawiązującym do staroszkolnej powieści kryminalnej utrzymanej w duchu twórczości Conan Doyle'a.

Odpowiedź na pytanie, czy sięgnę po kolejne książki Akunina brzmi: "Nie widzę innej możliwości". I to nie tylko ze względu na finał, który kompletnie mnie zszokował i sprawił, że przez kilka minut nie mogłem dojść do siebie. Świetna książka, znakomity pisarz.

Jestem kompletnie oczarowany, zarówno kwiecistym, stylizowanym na dziewiętnastowieczną narrację, nieco gawędziarskim stylem powieści Akunina, jak i misternie opracowaną intrygą.

Autor sprawnie przechodzi od wydarzenia do wydarzenia, zręcznie myli tropy, a ilością zwrotów akcji, które występują w "Azazelu" dałoby się obdzielić z dziesięć innych powieści kryminalnych....