W jednym z początkowych rozdziałów, gdy zorientowałem się, że Weber wygrzebał kolejną postać, która z powodu bycia małostkowym hipokrytą śmie nienawidzić Honor Harrington przeżyłem chwilę zwątpienia, mając świadomość, że to już przecież było (i to nie raz). Na szczęście w miarę upływu stron, czytając po 1 do 3 rozdziały dziennie okazało się, że lektura sprawia mi sporą frajdę.

Tak, wszystko obraca się według tych samych schematów, mamy postacie dobre i mamy postacie złe (od razu wiadomo, które są które); większość dobrych postaci jest członkiem kółka wzajemnej adoracji, którego prezesem jest tytułowa bohaterka. Do tego grona dołącza narrator, który ma tendencję do specyficznego tłumaczenia działań bohaterów, a także poza wychwalaniem HH, wychwalania tych, którzy wychwalają HH :)

Jednak jeżeli przymruży się odpowiednio mocno oczy to historia wciąga, pojawia się kilka ciekawych wątków no i są bitwy w kosmosie, które Weber potrafi opowiadać w sposób bardzo interesujący, po mistrzowsku przełączając akcję pomiędzy poszczególnych graczy.
Muszę zatem przyznać, że uniwersum Honor Harrington ma całkiem spory urok, jednak lepiej przyjmować je w niewielkich dawkach i w odpowiednich odstępach czasowych.

W jednym z początkowych rozdziałów, gdy zorientowałem się, że Weber wygrzebał kolejną postać, która z powodu bycia małostkowym hipokrytą śmie nienawidzić Honor Harrington przeżyłem chwilę zwątpienia, mając świadomość, że to już przecież było (i to nie raz). Na szczęście w miarę upływu stron, czytając po 1 do 3 rozdziały dziennie okazało się, że lektura sprawia mi sporą...