Generalnie wszystkie moje recenzje FR można by sprowadzić do kwestii: źle napisane i przetłumaczone.
Tutaj duży chaos, jesteśmy przytłoczeni sporą ilością worldbuildingowych informacji, a do tego mamy trochę intrygę, a trochę akcję. Tylko co z tego skoro wielki plan polega na tym, że źli przyszli somehow i coś tam odjebali i nikt się nie kapnął (bo mieli wyjebane). Sam worldbuilding też ssie, bo w sumie nic w człowieku nie zostaje, a szkoda bo te krainy są tylko zdawkowo ogarniane przez gierki i podręczniki rpgowe.

Generalnie wszystkie moje recenzje FR można by sprowadzić do kwestii: źle napisane i przetłumaczone.
Tutaj duży chaos, jesteśmy przytłoczeni sporą ilością worldbuildingowych informacji, a do tego mamy trochę intrygę, a trochę akcję. Tylko co z tego skoro wielki plan polega na tym, że źli przyszli somehow i coś tam odjebali i nikt się nie kapnął (bo mieli wyjebane). Sam...

Drugi tom przygód Ruhy zaczyna się, kiedy ta już jest Harfiarką i płynie po morzu z kapitanem Fowhlerem. Płynąca nieopodal koga zostaje zaatakowana przez smoka, a Ruha decyduje się wspomóc załogę swoją magią. Tak oto zostaje wplątana w wojnę z Kultem Smoka i Cyprysem drakoliczem.

Fabuła zdecydowanie bardziej wartka, niż w przypadku pierwszego tomu. Na minus działają bardzo detaliczne opisy wielu scen. Kiedy chcesz się dowiedzieć co się stało dalej, najpierw musisz przebrnąć przez męczące czasami opisy.

Mimo to, fajnie było dowiedzieć się co dalej działo się z Ruhą.

Drugi tom przygód Ruhy zaczyna się, kiedy ta już jest Harfiarką i płynie po morzu z kapitanem Fowhlerem. Płynąca nieopodal koga zostaje zaatakowana przez smoka, a Ruha decyduje się wspomóc załogę swoją magią. Tak oto zostaje wplątana w wojnę z Kultem Smoka i Cyprysem drakoliczem.

Fabuła zdecydowanie bardziej wartka, niż w przypadku pierwszego tomu. Na minus działają...

Dla mnie książka okazała się sporym rozczarowanie. Poprzednią część, tzn "Morze Piasków" wspominam pozytywnie, nawet oceniłem na trochę naciągane 8, ale nawet jak by miało być oczko mniej to i tak znacznie lepiej niż "Zawoalowany Smok", który dostaje "słabe 5". Choć może trochę dojrzałem jako czytacz i dziś pierwsza część serii mogłaby też być dla mnie rozczarowanie. Ale książki oceniam z perspektywy dnia w którym ją czytam. Więc w momencie kiedy czytałem drugą część "Dylogii Ruhy" uznałem opowieść z nudno i płytką. Główna bohatera w pewnych momentach jest potężna wiedźmą, a w innych momentach zachowuje się jak nieporadna dziewczynka. Je przygodo często się dłuży i nudzi czytelnika. Nie twierdze, że jest tragicznie, ale do tego żeby było "dobrze" sporo brakuje. Chyba tylko dla największych fanów zapomnianych i organizacji znanej jako "Harfiarze".

Dla mnie książka okazała się sporym rozczarowanie. Poprzednią część, tzn "Morze Piasków" wspominam pozytywnie, nawet oceniłem na trochę naciągane 8, ale nawet jak by miało być oczko mniej to i tak znacznie lepiej niż "Zawoalowany Smok", który dostaje "słabe 5". Choć może trochę dojrzałem jako czytacz i dziś pierwsza część serii mogłaby też być dla mnie rozczarowanie. Ale...

Czytałem rok...

Czytałem rok...

Druga część przygód Ruhy. Jest już Harfiarką, i wyrusza na misję. I... spotyka drakolicza.
Czemu nie. Pomysł na historię zły nie był, jednak autor poszedł po najmniejszej linii oporu, wręcz infantylnie potraktował fabułę i postacie. Sytuacje były absurdalnie proste do rozwiązania, ale niepotrzebnie je komplikowano.
Nie mniej, nie skreślam tej pozycji - do dobra, lekka lekturka na dwa dni, szybka i bezpieczna, przyjemnie przypominająca, że w świecie Zapomnianych Krain cuda się dzieją...

Druga część przygód Ruhy. Jest już Harfiarką, i wyrusza na misję. I... spotyka drakolicza.
Czemu nie. Pomysł na historię zły nie był, jednak autor poszedł po najmniejszej linii oporu, wręcz infantylnie potraktował fabułę i postacie. Sytuacje były absurdalnie proste do rozwiązania, ale niepotrzebnie je komplikowano.
Nie mniej, nie skreślam tej pozycji - do dobra, lekka...