Rok 1953. W Związku Sowieckim nadal rządzi Stalin. Rock and roll się jeszcze nie narodził. Hitchcock nie wyreżyserował jeszcze żadnego ze swoich filmowych arcydzieł. Alfred Bester otrzymuje nagrodę Hugo za powieść "Człowiek do przeróbki".
Książka ma sześćdziesiąt sześć lat i nie powinno dziwić, że narracja, zarówno jeśli chodzi o język jak i samą fabułę, nieco trąci myszką. Swój udział ma tu i tłumacz (na przykład zamiast "mister Reich", czy "madame D'Courtney", można było użyć pan/pani). To nie jest zarzut, bo być może "uwspółcześnienie" nie byłoby z korzyścią dla klimatu książki - jedynie odnotowałem.
Jeśli jesteś miłośniczką/miłośnikiem SF, to uważam że warto przeczytać, choćby po to żeby mieć pogląd na to jak rozwijał się gatunek. Pierwsze stronice mogą nieco nużyć, ale później akcja się rozkręca, chociaż "petardy" nie ma aż do końca.
Jeśli sięgasz po SF tylko czasami, to nie polecam. Czytałem sporo znacznie ciekawszych powieści, również sprzed wielu lat. Można wybrać lepiej.
Jeszcze jedno: czasami jest tak statycznie, że aż teatralnie (co ma swój staroświecki urok) i gdyby nie dialogi "niemówione" to książka mogłaby pewnie stanowić inspirację dla niejednego twórcy spektakli.
Oceniam na sześć gwiazdek, choć jest to ocena naciągana, z poprawką na kalendarz.

Rok 1953. W Związku Sowieckim nadal rządzi Stalin. Rock and roll się jeszcze nie narodził. Hitchcock nie wyreżyserował jeszcze żadnego ze swoich filmowych arcydzieł. Alfred Bester otrzymuje nagrodę Hugo za powieść "Człowiek do przeróbki".
Książka ma sześćdziesiąt sześć lat i nie powinno dziwić, że narracja, zarówno jeśli chodzi o język jak i samą fabułę, nieco trąci...