„Tylko jedno spojrzenie” to druga moja książka Harlana Cobena. Sięgnąłem po nią z uwagi na poręczne, kieszonkowe, wydanie oraz w celu sprawdzenia jak spodoba mi się styl pisarza po „Niewinnym”.
Ogólnie stwierdzam, że książkę czyta się nieźle, ale bez fajerwerków. Znowu mamy tajemnicę z przeszłości. Tym razem punktem zaczepienia i osią fabuły jest podrzucona fotografia. Kto ją podrzucił ? W jakim celu ? To główne pytania, na które próbuje znaleźć odpowiedzi autor na 400 stronach książki. Czasem pytałem sam siebie: ile jeszcze razy dam się wpakować w pułapkę swoich domysłów ? Kiedy już wydaje się nam, że mamy rozwiązanie, nagle pojawia się nowy bohater, który wywraca nasz sposób myślenia o tej historii. Niekiedy miałem wrażenie, że całe zamieszanie ma na celu jedynie skomplikowanie opowieści i nie zawsze ma to swoje uzasadnienie w opisywanych wydarzeniach.
Niezależnie od ww. uwag, autora należy docenić za spostrzegawczość i umiejętność opisywania amerykańskiej codzienności w sposób ciekawszy niż wydaje się ona być w rzeczywistości. To moim zdaniem należy zaliczyć panu Cobenowi na plus. Reszta to kwestia gustu.
Teraz zastanawiam się, czy Coben powiela opisany schemat we wszystkich powieściach ?

„Tylko jedno spojrzenie” to druga moja książka Harlana Cobena. Sięgnąłem po nią z uwagi na poręczne, kieszonkowe, wydanie oraz w celu sprawdzenia jak spodoba mi się styl pisarza po „Niewinnym”.
Ogólnie stwierdzam, że książkę czyta się nieźle, ale bez fajerwerków. Znowu mamy tajemnicę z przeszłości. Tym razem punktem zaczepienia i osią fabuły jest podrzucona fotografia. Kto...