Obiecałam sobie, że poczekam do zakończenia trzeciego sezonu serialu, ale nie wytrzymałam.

Kolejną z książek o dziejach rodów z krainy Wasteros podzielono na dwie części. Jak sam autor zaznacza, przedstawione w niej wydarzenia nie dzieją się po Wielkiej Bitwie o Królewską Przystań, a raczej są dopełnieniem tych wydarzeń, które już Czytelnikom przedstawiono.
Radzę więc czytać uważnie, żeby później nie było problemów z chronologią!

Nie będę przedstawiała spojlerów. Jeśli ktoś czytał, czyta lub ogląda - nie będę psuła wrażeń. Dlatego kilka słów na temat moich własnych wrażeń.

Oczywiście, jak to już u Martina bywa, krew leje się strumieniami i trup ściele się gęsto. Główne postaci giną jedna po drugiej w coraz bardziej krwawy i wymyślny sposób. Jest sex, przemoc i mnóstwo fantastycznych opisów.

Cieszę się, że nieco więcej miejsca autor poświęcił w tej części nieślubnemu synowi Bena Starka. Młody Snow robi błyskawiczną karierę w Czarnej Straży. Mur oraz to, co znajduje się poza nim nie stanowi już tak wielkiej zagadki. Jednak poprowadzona w ciekawy sposób akcja stawia przed Czytelnikami nowe pytania i jednocześnie nie daje odczuć tego, że część tajemnicy została już zdradzona. Bohaterskie wyczyny Braci z Nocnej Straży i obrona Muru przed Dzikimi i Innymi, to jednak tylko niewielka część tego, co serwuje nam autor.

Pomimo ocalenia Królewskiej Przystani przed wojskami Stannisa i rozgromieniu jego armii, Lannisterowie nadal nie mogą czuć się bezpieczni. Podobnie, jak samozwańczy Król Północy - Robb Stark, który pragnie przede wszystkim zemsty za śmierć ojca i braci.

Zauważyłam też wyraźnie pewien trend Martina. Otóż w każdej książce wyraźnie zaznacza się postać, do której chyba sam autor ma pewien sentyment. Jej losy przedstawione są wyjątkowo wyraźnie i dokładnie, a okazuje się to kluczowym elementem królewskiej układanki. W pierwszej części taką postacią był to Ned Stark. To, że został ścięty przez młodego króla zapoczątkowało wojnę w krainie Wasteros i zapewne na zawsze zmieniło historię wielu rodów. W tomie drugim taką tragiczną postacią okazał się być Królobójca, Rycerz Złotych Płaszczy i Kochanek Cersei - Jamie Lannister. Wydaje się być oczywiste, że człowiek zły i podstępny, jakim niewątpliwie jest Jamie powinien zostać ukarany za swoje zbrodnie, jednak zamierzeniem autora nie jest uśmiercenie bohatera.
W trzecim tomie niespodziewanie taką postacią staje się Lady Catelyn Stark. Ale o tym dlaczego tak uważam, chyba powinniście przekonać się sami. Oczywiście znów plus dla autora za wielką nieprzewidywalność, jaką zaserwował nie tylko kończąc pierwszą część, ale i drugą.

Cieszę się, że twórcy serialu postanowili nie tylko wydłużyć czas trwania poszczególnych odcinków, ale i powiększyć ich liczbę. W przypadku dwutomowej "Nawałnicy Mieczy" ciężko opuszczać wątki, które z początku wydają się być nieważne, a potem okazują się kluczowymi dla wydarzeń opisanych nieco później. Są wątki, które bardzo zaskakują, są też takie, których powtarzalność jest aż nudna. Jednak nie można powiedzieć, że są wątki ważne i nieważne, bo każde słowo napisane przez autora ma ogromne znaczenie.

Obiecałam sobie, że poczekam do zakończenia trzeciego sezonu serialu, ale nie wytrzymałam.

Kolejną z książek o dziejach rodów z krainy Wasteros podzielono na dwie części. Jak sam autor zaznacza, przedstawione w niej wydarzenia nie dzieją się po Wielkiej Bitwie o Królewską Przystań, a raczej są dopełnieniem tych wydarzeń, które już Czytelnikom przedstawiono.
Radzę więc...