"Wszystko jest względne" to pierwszy zbiór opowiadań Stephena Kinga, jaki przeczytałam. Książka wywarła na mnie dość pozytywne wrażenie, niemniej jednak,tak jak się spodziewałam poziom poszczególnych opowiadań jest zróżnicowany. Niektóre wypadły bardzo dobrze. W nich mistrz powieści grozy pokazał się z jak najlepszej strony. Niestety są również takie, które zupełnie nie powinny znaleźć się w zbiorze. Ale zacznijmy od początku.

"Prosektorium numer cztery"- bardzo ciekawe, trzymające w napięciu. Jedno z najlepszych opowiadań w zbiorze

"Człowiek w czarnym garniturze"- również trzyma poziom, jednak odstaje od pierwszego..

"Wywiozą ci wszystko, co kochasz"- cuchnie nudą, zasnęłam czytając to opowiadanie ;)

"Śmierć Jacka Hamiltona"- nienajgorsze, aczkolwiek nie wywarło na mnie większego wrażenia.

"W sali egzekucyjnej"- bardzo dobre, przeczytałam je na jednym oddechu, momentami obgryzając paluchy z zaciekawienia, jakie zakończenie będzie posiadała ta historia

"Siostrzyczki z Elurii"- początek przynudza, sądziłam, że nie wytrwam do końca tego opowiadania, a jednak zostałam mile zaskoczona. W pewnym momencie akcja rozwija się w ciekawy sposób. I chociaż nie jestem fanką książek o wampirach, to uważam, że Siostrzyczki są na prawdę godne uwagi.

"Wszystko jest względne"- szczerze mówiąc, zawiodłam się trochę na tym opowiadaniu. Sądziłam, że tytułowe będzie jednym z ciekawszym. Pomyliłam się. Czytając, był moment, kiedy zupełnie się pogubiłam, ale wytrwałam do końca i po uporządkowaniu sobie wszystkiego w głowie uznałam opowiadanie za dość dobre.

"Teoria zwierząt domowych L.T."- w jednej chwili poprawiło mi humor. Nie ukrywam, że były momenty, w których uśmiechałam się sama do siebie. Pozytywne, ale co to ma do '14 mrocznych opowieści" ?

"Drogowy wirus zmierza na północ"- na takie coś czakałam! W końcu coś co na prawdę przykuło moją uwagę. Jedna z tych nielicznych perełek posród stada rozzłoszczonych krów, z jakimi King kazał nam się zmierzyć sięgając po 'Wszystko jest względne'...

"Obiad w Gotham Cafe"- nie podobało mi się, zupełnie nie w moim stylu

"To wrażenie można nazwać tylko po francusku"- ...może i to prawda, że wrażenie opisane w książce da się wyrazić tylko w jednym języku, ale uczucie, jakie towarzyszyło mi po zakończeniu tego opowiadania nie jest w stanie określić żaden język. Najgorsze w całym zbiorze!

"1408"- szczerze powiedziawszy czekałam całe 368 stron, aby na 369 zmierzyć się z prawdopodnie najsławniejszym opowiadaniem króla horrorów. Przeczytałam je na jednym oddechu, nie rozstając się z książką ani na minutę. Najciekawsze, najlepsze, najstraszniejsze.

"Jazda na Kuli"- bardzo ciekawe, momentami przerażające. Jedno z nielicznych, wartych szczególnej uwagi opowiadań.

"Szczenśliwa moneta"- początkowo wzięłam to za przypadkowy błąd ortograficzny, dopiero, kiedy doszłam do końca książki, gdzie czekało na mnie to opowiadanie zdałam sobie sprawę z tego, iż błąd jest celowy. A wracając do opisanej historii... nic mi się w niej nie spodobało. Spodziewałam się czegoś lepszego.

'Spodziewałam się czegoś lepszego', to zdanie nie pasuje wyłącznie do opisu ostatniego opowiadania, ale również do podsumowania całej książki. Zdawałam sobie sprawę, że opowiadania będą zróżnicowane, ale nie sądziłam, że aż tak. Jednakże pomimo wszystkiego uważam, że dla tych niektórych, bardzo dobrych opowiadań warto zanurzyć się w lekturze.

"Wszystko jest względne" to pierwszy zbiór opowiadań Stephena Kinga, jaki przeczytałam. Książka wywarła na mnie dość pozytywne wrażenie, niemniej jednak,tak jak się spodziewałam poziom poszczególnych opowiadań jest zróżnicowany. Niektóre wypadły bardzo dobrze. W nich mistrz powieści grozy pokazał się z jak najlepszej strony. Niestety są również takie, które zupełnie nie...