Tym razem nie mogę za bardzo ulec szaleństwu moich zwariowanych myśli. Muszę przyhamować w odpowiednim momencie, bo treścią prześcignę te ktrótkie opowiadanie...heh

Dzieciństwo to okres, w którym młody człowiek, uczy się życia, a wszelkie wartości czerpie od rodziców, powoli i sukcesywnie poznając prawdziwą rzeczywistość...
Rodzice powołując na świat dziecko, biorą na swoje barki ogromną odpowiedzialność za to nowe życie. Nie każdy jest w stanie sobie z tym poradzić, udźwignąć tak wielki ciężar tej odpowiedzialności...
Czasami dziecko pojawia się niespodziewanie, zupełnie nie planowane przez rodziców. Tak wielce zaskakująca sytuacja dla wielu rodziców jest czymś, z czym niekiedy ciężko się zmierzyć. Oczywiście nie dotyczy to wszystkich rodziców, bo znajdą się także tacy, którzy tak wielkie zaskoczenie przyjmą jako wielką i miłą niespodziankę i będą sobie w stanie poradzić z tą nową sytuacją.
Największą szanse na udane dzieciństwo mają z pewnością dzieci długo wyczekiwane przez swych rodziców, wyglądane niemalże przez całe lata. Świadoma chęć posiadania dzieci oznacza pełną gotowość, by stać się rodzicem, by wprowadzić je w życie i przekazać przez lata moc wartości, by zapewnić dziecku przyszłość, na jaką zasługuje...

Bohaterem tego opowiadania jest mały dzieciak Momo, który jest przykładem, dziecka pozbawionego normalnego dzieciństwa. Jego rodzice nie udźwignęli tego ciężaru odpowialności. Szczególnie mam tu na myśli ojca, który samotnie stwarza pozory, że go wychowuje. Natomiast o matce jest niewiele informacji. Dawniej chyba ich opuściła, a Momo dopiero będąc dorosłym nawiązuje z nią kontakt. Lecz o tym to jest tylko wzmianka...
Otóż ojciec nie był w stanie przekazać mu wartości, nie potrafił pokierować jego życiem, tak jak powinien pokierwać dzieckiem rodzic. Bez przykładu, bez jakiegoś autorytetu Momo wędruje ulicami Paryża, pozbawiony nadzoru i kontroli osoby dorosłej...
Nie muszę nikogo uświadamiać, że taki stan rzeczy nie przyniesie dziecku nic dobrego...
Na szczęście ten dzieciak znajduje swojego Anioła stróża w postaci Ibrahima, pewnego staruszka, sprzedawcę ze stoiskiem na ulicy, wyznawcę Koranu...,
Przyjaźń łączy ich ścieżki w najlepszym możliwym momencie dla Momo. Po samobójczej śmierci ojca zostaje sam i gdyby nie Ibrahim, jego życie mogło potoczyć się zupełnie inaczej...

Pan Bóg nie bez przyczyny stawia na naszej drodze pewnych ludzi...
To właśnie dzięki Ibrahimowi, Momo uświadomił sobie, że przyszłość leży tylko i wyłącznie naszych rękach. Jeśli ktoś chce być szczęśliwy i coś w życiu osiągnąć, sam musi sobie na to zapracować.
Myślę, że gdyby nie Ibrahim, Momo nie miałby tak dobrego startu, tak pozytywnego kopniaka, pełnego mnóstwa wskazówek i wartości. Ibrahim nadał jego życiu odpowiedni kierunek, a sam Momo w pełni z tej szansy skorzystał...:)

Tym razem nie mogę za bardzo ulec szaleństwu moich zwariowanych myśli. Muszę przyhamować w odpowiednim momencie, bo treścią prześcignę te ktrótkie opowiadanie...heh

Dzieciństwo to okres, w którym młody człowiek, uczy się życia, a wszelkie wartości czerpie od rodziców, powoli i sukcesywnie poznając prawdziwą rzeczywistość...
Rodzice powołując na świat dziecko, biorą na...