Pierwsza myśl jaka przychodzi nam do głowy po przeczytaniu "Pandory" to stwierdzenie, iż właśnie skończyliśmy czytać bajkę...dla starszych dzieci. Bajkę troszeczkę nieudaną. Fabuła jest płytka, dziwna i jakby niedokończona. W pewnym momencie odnosi się wrażenie, iż autorce zabrakło pomysłów. Akcja zaczyna się w Rzymie w dawnych czasach p.n.e. i właściwie można powiedzieć że tam się kończy. Otwierając książkę wchodzimy w zupełnie inny, nieznany, tajemniczy świat. Świat wampirów. Problem w tym, że ta tajemniczość znika już po przeczytaniu pierwszego rozdziału. W chwili kiedy bohaterka zostaje zmieniona w wampira (co staje się dopiero gdzieś w połowie książki) mamy wrażenie, że coś zacznie się dziać. Niestety to tylko nasze niespełnione nadzieje.
Dla mnie w tej książce wszystkiego było za mało i właściwie nie wiadomo jak do niej podchodzić: opisy historii będące tłem książki - kończą się w najmniej spodziewanym momencie i dają uczucie niedosytu, brak tego dreszczyku emocji, który czuło się zawsze na myśl o wampirach, brak bardziej szczegółowego opisu życia Pandory po zniknięciu Mariusza, który mógłby coś wnieść do oceny jej postaci. Utwór jest napisany ładnym językiem i to jest jego główny atut.
Dla mnie książka nie była zbyt ciekawa i nie polecam jej, ale być może inni będą mieli odmienne zdanie na ten temat.

Pierwsza myśl jaka przychodzi nam do głowy po przeczytaniu "Pandory" to stwierdzenie, iż właśnie skończyliśmy czytać bajkę...dla starszych dzieci. Bajkę troszeczkę nieudaną. Fabuła jest płytka, dziwna i jakby niedokończona. W pewnym momencie odnosi się wrażenie, iż autorce zabrakło pomysłów. Akcja zaczyna się w Rzymie w dawnych czasach p.n.e. i właściwie można powiedzieć że...