Mam z tą książką zdecydowany kłopot. Czyta się dobrze, ale jednak coś mnie w trakcie lektury zdecydowanie "uwierało". Głównym bohaterem jest młody człowiek, licealista przed maturą. I w tym świetle te wspomnienia są dziwne - mogą pasować nam przy pierwszych rozdziałach, szkolnych, takich "kumplowskich", ale późniejsze ciągnięcie historii "rozpracowywania" swej profesorki, wielostronicowe rozważania bohatera na różne tematy filozoficzne, historyczne, etyczne, bardziej by pasowały do starszego pana, który próbuje dokonać jakiejś retrospekcji, a nie do poziomu 18-latka. Wątków, cytatów i różnego rodzaju dywagacji jest tu tyle, od teatru, przez literaturę, aż po historię, że przeszkadzają w śledzeniu historii, którą opowiada nasz bohater. Po prostu autor chciał popisać się swoją erudycją, wiedzą, znajomością różnego rodzaju dzieł (i języka francuskiego, którym ma posługiwać się biegle nasz bohater) i stąd takie, a nie inne rozłożenie akcentów. Zobaczcie jakim pięknym językiem potrafię pisać, zachwycajcie się moim stylem, wiedzą, perełkami moich myśli. Kogóż tu nie ma? Gombrowicz, Conrad, Racine, Dante...
Jest szarość czasów PRL i wątek fascynacji młodego chłopaka swoją nauczycielką, pierwszych porywów uczuć, tych marzeń, podchodów, wyobrażania sobie, że może się na coś liczyć. To opowieść o dorastaniu, dojrzewaniu, które ciągnie ze sobą chyba nieuchronne zranienia i uczenie się tego jak sobie z nimi radzić.
Robi wrażenie język, mnóstwo odniesień do tego co zdaniem autora dla człowieka obytego z kulturą powinno byc oczywistością. Całość możemy więc odbierać nie tylko wprost jako pewną zamkniętą fabułę, ale pewnego rodzaju grę z widzem. Szkoda tylko, że moim zdaniem poprzez wkładanie w postać młodego bohatera, słów, znaczeń, wartości, które w jego ustach (i głowie) brzmią nienaturalnie autor trochę przedobrzył. Jak dla mnie bliższe to do zabawy formą i językiem niż do zamkniętego dzieła, które mógłbym uznać za porywające. Ale lektury nie żałuję.

Mam z tą książką zdecydowany kłopot. Czyta się dobrze, ale jednak coś mnie w trakcie lektury zdecydowanie "uwierało". Głównym bohaterem jest młody człowiek, licealista przed maturą. I w tym świetle te wspomnienia są dziwne - mogą pasować nam przy pierwszych rozdziałach, szkolnych, takich "kumplowskich", ale późniejsze ciągnięcie historii "rozpracowywania" swej profesorki,...