Po "Srebrne świnki" sięgnęłam z ciekawości. Uwielbiam opowieści osadzone w innej epoce. Starożytny Rzym, wątek kryminalno-miłosny - mimo zapowiadającej się przygody nieco się zawiodłam.
Główny bohater - detektyw jest tak mdły, naiwny i kobiecy, że z trudem powstrzymywałam ironiczny wyraz na swojej twarzy. Zamiast trzydziestolatka, jawił mi się jako nieopierzony młodzik (zarówno przez swoje zachowanie jak i wypowiedzi). Splot wydarzeń jeszcze pogłębił moje odczucia. Nagle, z cuchnącej kamienicy, detektyw Falko dostaje się pod skrzydła samego CESARZA. Niby przypadkiem, gładko, nikogo to za bardzo nie dziwi...
Kolejnym minusem jest dla mnie brak dogłębnego przyjrzenia się męskim postaciom. Są potraktowane dosyć powierzchowne i mimo kilku opisów, za nic nie potrafiłam wyobrazić sobie ich postury i twarzy, nie mówiąc już o jakiejś głębszej analizie psychiki bohaterów.
Ostatni i największy mankament "Srebrnych świnek" tkwi w przewidywalności fabuły. Od początku czytelnik trafnie domyśla się rozwiązania zagadki i tylko czeka, aż stopniowo autor sam ją wyjawi.
Plusy? Tło historyczne, słabe (ale jednak) poczucie humoru, research wykonany przez autorkę no i może niektóre sceny miłosne.

Po "Srebrne świnki" sięgnęłam z ciekawości. Uwielbiam opowieści osadzone w innej epoce. Starożytny Rzym, wątek kryminalno-miłosny - mimo zapowiadającej się przygody nieco się zawiodłam.
Główny bohater - detektyw jest tak mdły, naiwny i kobiecy, że z trudem powstrzymywałam ironiczny wyraz na swojej twarzy. Zamiast trzydziestolatka, jawił mi się jako nieopierzony młodzik...