Przed chwilą skończyłam czytać i nadal jestem w głębokim szoku. No bo jak można tak zakończyć książkę, no jak?! To jest po prostu nieludzkie.
Miałam przeczucie, że będzie cudowna. Przemawiała do mnie odkąd o niej usłyszałam. I nie pomyliłam się. Jest to historia cudowna. Wspaniała historia o miłości. Nierealnej, ale przepięknej miłości.
„Miłości, która nigdy się nie powtórzy, bo nie ma najmniejszej szansy na powtórzenie rzeczy tworzących zupełność.”
Ogólnie czytało mi się bardzo dobrze, szybko i przyjemnie, zbyt szybko nawet! Momentami parskałam śmiechem, momentami wkurzałam się strasznie, w pewnym momencie łezka też poleciała. Podkład muzyczny świetny, piosenki naprawdę idealnie dobrane. Chciałam zatrzymać proces czytania, żeby się nią jak najdłużej cieszyć, ale ciekawość zwyciężyła. Słowa opisujące tą historię są tak przemyślane i cudowne, że nic tylko się zachwycać.
Miałam jednak pewne zastrzeżenia w trakcie czytania. Główna bohaterka denerwowała mnie swoją upartością, i tym, że była z facetem, do którego zupełnie nic nie czuła. Bradin, zachowywał się trochę zbyt dziecinnie, ale za to Tom! Uwielbiam gitarzystów, i w dodatku złych chłopców, więc przepadłam. I od razu zabieram się za część drugą czując się trochę jak nastolatka…

Przed chwilą skończyłam czytać i nadal jestem w głębokim szoku. No bo jak można tak zakończyć książkę, no jak?! To jest po prostu nieludzkie.
Miałam przeczucie, że będzie cudowna. Przemawiała do mnie odkąd o niej usłyszałam. I nie pomyliłam się. Jest to historia cudowna. Wspaniała historia o miłości. Nierealnej, ale przepięknej miłości.
„Miłości, która nigdy się nie...