Kolejny wielki ukłon w stronę Aleksandry Rudej i jej twórczości. Autorka z każdym tomem przechodzi samą siebie. I choć miałam pewne obawy, że z każdą kolejną częścią będzie brakować jej pomysłów, to moja ulubiona pisarka nigdy mnie nie zawiodła. I oby tak pozostało!

Składam także wielkie podziękowania do moich wiernych tłumaczy chomikowych, którzy dzielnie przekładają dzieła Rudej w swoich zaciszach domowych. Dlaczego Fabryka Słów zaniechała wydawania kolejnych tomów? Nie mam pojęcia i bardzo nad tym ubolewam.

Co do samej książki to podczas jej czytania miałam zmienny nastrój jak kobieta w ciąży. Pojawiły się łzy, śmiech, radość, smutek. I choć autorka łamała moje serce poczynaniami Irgi, czytałam z zapartym tchem co dalej się wydarzy. W końcu Ola nigdy nie usiądzie w kącie i nie zacznie ubolewać nad swoim losem! (no dobra, przynajmniej nie na zbyt długo).

Mój ulubiony duet artefaktników w tym tomie dostarczył mi chyba najbardziej niezrównoważonych przygód i pomysłów. Sama wycieczka do Stolicy z jednej strony była zabawna a z drugiej... szalona.

No i jak zawsze humor, humor humor. Mnóstwo pozytywnej energii, szaleństwa i docinków. Co prawda jest moment dramaturgii i łez...kto nie przeczytał ten się przekona. Polecam serdecznie cały cykl Oli i Ottona!

Kolejny wielki ukłon w stronę Aleksandry Rudej i jej twórczości. Autorka z każdym tomem przechodzi samą siebie. I choć miałam pewne obawy, że z każdą kolejną częścią będzie brakować jej pomysłów, to moja ulubiona pisarka nigdy mnie nie zawiodła. I oby tak pozostało!

Składam także wielkie podziękowania do moich wiernych tłumaczy chomikowych, którzy dzielnie przekładają...