Łagodne promyki słońca padają na zgromadzonych na placu wieśniaków. Jak urzeczeni, wpatrują się na scenę, gdzie otoczona aureolą płomiennorudych włosów, stoi młoda dziewczyna, umilająca ich dzień - niosącym się nad głowami śpiewem. W jednej chwili jest tam, z nimi - jako jedna z chwil toczącego się swobodnie dnia, pełnego potu, pracy, śpiewu, uczuć i słońca, a w drugiej? Znika, zapada się pod ziemię. Trwają poszukiwania. Zrozpaczony ojciec, porzucone rodzeństwo, nie rezygnują z niej. Nie poddają się, przepełnieni nadzieją, że ją odnajdą. Nie wiedzą tylko, że szukają w złym miejscu, a prawda leży głęboko pod ich stopami...

Cécile zostaje porwana przez Trolle i sprowadzona do ich mitycznego królestwa, z nadzieją, że jest osobą, która przełamie klątwę, sprawiającą, że są więźniami, ukrytego głęboko pod skałami, miasta. W jednej chwili Pieśniarka przeistacza się w narzeczoną księcia Trolli, z którą wiązane są ogromne nadzieje. Czy rzeczywiście Cécile jest rozwiązaniem ich problemów? Jaką historię kryje Trollus i tajemniczy, złośliwy, przystojny książę?

Danielle L. Jensen, w pierwszym tomie Trylogii Klątwy, zabiera nas prosto w otchłanie mroku i cienia, gdzie głęboko pod ziemią, swoje ponure, pozbawione światła życie, wiodą istoty zwane Trollami. Autorka skonstruowała solidne fundamenty historii, mającej posmak niemal legendy i wprowadziła nas w swoje uniwersum, robiąc to z taką łatwością, jakby opowiadała baśń, której nagle staliśmy się częścią, wraz z zagubioną Cécile. Poznajemy poszczególne warstwy społeczeństwa Trolli, przekopujemy się do gorzkiej tajemnicy ich niewoli w mieście, a naszym krokiem wciąż podąża niezadowolony książę, skrywający własne sekrety. Mimo że Cécile została porwana, nie pozostaje zdaną na los innych, płaczącą niewiastą. Jest zmobilizowana, by odzyskać swoje życie, a obserwowanie jej wysiłków, jest rozrywką samą w sobie. To co z całą pewnością bowiem, Danielle L. Jensen się udało, to nadanie postaciom głębi. Żadne z nich nie wydaje się papierowe. Nikt nie jest też czarno-białą materią.

Nie pamiętam bym wcześniej miała przyjemność obcować z lekturą, w której tak szczegółowo przedstawiono by gatunek Trolli. Danielle nadała im nowy wyraz, barwnymi opisami, pozwalając nam, poznać naturę tych istot. I zrobiła to w tak przyjemny, fascynujący sposób, że osobiście padłam czarem Trolli, ich codziennej walki z pętającymi ich łańcuchami niewoli, z życiem w mroku i pławieniem się w blasku złota.

Autorka poradziła sobie też z konstrukcją królewskiej intrygi, pokazania wpływy okrutnego króla Trolli na życie ludu, a przy tym wszystkim, nie zapomniała o stworzenie wątku romantycznego. Więź Tristana i Cécile, to gratka sama w sobie. Obydwoje mają do siebie co najmniej chłodny stosunek - ona, bo została porwana i odebrano jej życie, do jakiego przywykła - on, bo wie, że dziewczyna może popsuć jego osobiste plany i pokrzyżować wszystko, do czegokolwiek dążył. Dzięki faktowi, że w książce pojawiały się rozdziały z jego perspektywy, uzupełniające historię prowadzoną z jej perspektywy, dostaliśmy pełną opowieść o nieśmiało wykluwającym się uczuciu, wykwitającym pomimo niesprzyjającym ku temu warunkom, historię pełną okrucieństwa, klątw, magii, niewinnie przelanej krwi, do końca nie tracącej klimatu baśni.

Lektura "Porwanej Pieśniarki" pozwala wytłumić szarą codzienność i daje możliwość ucieczki w całkiem nowy świat high-fantasy, w którym wierzę, że wielu czytelników, zwłaszcza młodych, znajdzie satysfakcję i ukojenie apetytu na wszystko co magiczne. Ja, z całą pewnością, cieszę się, że wzięłam udział w przygodzie wraz z Cécile i Tristanem i nie mogę się doczekać, aż w kolejnym tomie, powrócę do magicznego, klimatycznego świata, za którym już zdążyłam się stęsknić.

8/10

http://sherry-stories.blogspot.com/2016/05/porwana-piesniarka-danielle-l-jensen.html

Łagodne promyki słońca padają na zgromadzonych na placu wieśniaków. Jak urzeczeni, wpatrują się na scenę, gdzie otoczona aureolą płomiennorudych włosów, stoi młoda dziewczyna, umilająca ich dzień - niosącym się nad głowami śpiewem. W jednej chwili jest tam, z nimi - jako jedna z chwil toczącego się swobodnie dnia, pełnego potu, pracy, śpiewu, uczuć i słońca, a w drugiej?...