oc należy do Otchłanców, zwanych też alagai. Są to demony ognia, wiatru, skalne i drzewne czy piaskowe. Gdy tylko wschodzi słońce uciekają do Otchłani, z której powstały by słońce nie spaliło ich. Zwykła broń ludzka nie czyni im wielkiej krzywdy, a jedyną obroną są dla ludzi runy.

W pierwszym tomie poznajemy trójkę bohaterów: Arlena, Leeshę i Rojera. Są jeszcze dziećmi, gdy los ich doświadczy – Arlen straci matkę, Leesha zostanie wyszydzona a Rojer utraci rodzinę i dom. Każde z nich obierze własną drogę by dążyć do obranego przez siebie celu i osiągnąć w nim doskonałość.

Arlen, który pójdzie ratować matkę pomiędzy demony ucieknie od ojca, którego nazwie tchórzem bo nie pomógł żonie. Wraz z Posłańcem odjedzie by później stać się mistrzem runów, a w końcu zostać najpierw Posłańcem i krótko potem niezwykłym wojownikiem. Posłańcami są mężczyźni, którzy przemierzają ziemie, aby dotrzeć do odległych wiosek. Mało kto jest na tyle odważny by nocą wędrować – Otchłańce wychodzą zaraz po zachodzie słońca by siać zniszczenie i śmierć na swojej drodze, a są praktycznie wszędzie.

Leesha – młoda dziewczyna, która uciekając od tyranii matki, niechcianego ślubu trafia do Bruny. Kobieta ta przeżyła długie lata lecząc ludzi, posiada niezwykłą wiedze ale jest także bardzo surowa i wymagająca. To pod jej okiem dziewczyna dorasta, zdobywa wiedzę i uczy się nie tylko znajomości ziół, leczenie ale także tajemnic dostępnych tylko Zielarkom. Nie jest to sprawa prosta ani łatwa ale Leesha nie poddaje się.

„Chłopcy zyskują poklask za to, za co dziewczęta są wypędzane ze wsi Ponieważ dla mężczyzn najważniejszą rzeczą jest to, co inni sądzą o ich przyrodzeniu.” – powie do swej przyszłej uczennicy stara mądra Bruna. Przez całą książkę(tę i następne) słowa te będą się potwierdzać.

Rojera poznajemy gdy nie potrafi jeszcze mówić ani chodzić. Cudem ocalały z rzezi jaką Otchłańce uczyniły w jego wiosce poprzez niedopilnowanie run ochronnych trafia pod opiekę jednego z najlepszych Mistreli – Słodkiej Pieśni. Pech chciał, że pewnego dnia naraził się on władcy i od tej pory źle im się powodzi. Występują na rynkach, zamiast w gospodach i pałacu, żyją w ubóstwie a mistrz popadł w alkoholizm. Młody wówczas Rojer (ledwie jedenastoletni) nie poddaje się i robi co może by przetrwać, zwłaszcza po nagłej śmierci swojego mistrza.

Całość składa się na obraz brutalnego świata, gdzie ludzi uciekają przed demonami, kulą się ze strachu i walczą o przetrwanie. Większość jest niepiśmienna, nie potrafi także czytać i żyje z pracy rąk własnych. Kobiety są wydawane za mąż z pierwszym krwawieniem, zwykle według upodobań rodziców. Nieraz w wieku dwudziestu lat są już otoczone gromadką dzieci, mają męża i dom pod opieką. W miastach nie żyje się łatwiej, bo o ile na wsiach ludzie dzielą się tym, co mają, to w murach obronnych Wolnych Miast trzeba na wszystko zapracować – stąd po licach chodzą żebracy. Tam bardzo wyraźnie widać różnice w majętności ludzi.

Wykreowana rzeczywistość jest niesamowita, wydarzenia zaskakują, a książka wciąga. Losy trójki bohaterów pokazują różne miejsca świata, w których ludzie żyją zupełnie inaczej i nie zawsze są chętni do dzielenia się wiedzą. Dzieci bardzo szybko muszą dorosnąć, od małego są przyuczane jak rysować runy, jak bronić się przed Otchłańcami, a gdy tylko zaczynają dorastać dowiadują się z czym wiąże się małżeństwo. Nic nie jest proste i łatwe, a życie bohaterów usiane jest trudami.

„Każde dziecko pewnego dnia musi zdać sobie sprawę, że dorośli również popełniają błędy i okazują słabość, tak jak wszyscy inni. Następnego dnia, czy tego chce czy nie, nie jest już dzieckiem” – powie Cob do Arlena jednego wieczoru.

Bohaterowie, nie tylko ci pierwszoplanowi ale także ci z drugiego planu są wyraziści, niepowtarzalni i cechują się własnymi cechami, idealnie pasującymi do wyznaczonych im ról. Świat też nie jest jednolity – każdy zakątek opisany na stronach różni się od pozostałych, jest wyjątkowy. Całość świata jest spójna i oryginalna. Każda z trzech historii dotyka innego aspektu związanego z trudami życia, co sprawia że pozycja nabiera realizmu, pomimo opisanego fantastycznego świata.

oc należy do Otchłanców, zwanych też alagai. Są to demony ognia, wiatru, skalne i drzewne czy piaskowe. Gdy tylko wschodzi słońce uciekają do Otchłani, z której powstały by słońce nie spaliło ich. Zwykła broń ludzka nie czyni im wielkiej krzywdy, a jedyną obroną są dla ludzi runy.

W pierwszym tomie poznajemy trójkę bohaterów: Arlena, Leeshę i Rojera. Są jeszcze dziećmi,...