Ciekawe, ale tylko wprowadzenie w temat rządów sanacji do śmierci Piłsudskiego w 1935 roku. Pracę wzbogaca duża ilość interesujących zdjęć.

Ciekawe, ale tylko wprowadzenie w temat rządów sanacji do śmierci Piłsudskiego w 1935 roku. Pracę wzbogaca duża ilość interesujących zdjęć.

Przez niemal 80 stron czytałem z dużym zadowoleniem ten popularny szkic poświęcony okresowi po zamachu majowym. Niestety, dalej nie było już tak dobrze. Tak, jakby ktoś inny pisał tę książkę.
Po kolei. Najpierw tytuł. jest pozornie oczywisty i poprawny, wyjaśniający, co zawiera tekst i ilustracje. A jednak niedopuszczalne jest (nie tylko w pracy naukowej, także popularnej) podanie takiej daty. Sanacja rządziła w latach 1926-1939 (nigdy nie należy podawać tylko dwóch ostatnich cyfr, bo to są daty czasów rzymskich!),w 1935 r. zmarł Józef Piłsudski, ale obóz przez niego stworzony rządził dalej, o czym zresztą autor w pracy napisał.
Mogę darować autorowi, że wyeksponował niektóre wątki, a inne przedstawił nazbyt szczegółowo, gdyż w książce mamy i genezę zamachu majowego, i skutki zdobycia władzy, i tworzenie się obozu sanacji. Czytelnik znajdzie też informacje o głównych postaciach, o opozycji i jej próbach ograniczenia wpływów Piłsudskiego. Może nazbyt szeroko przedstawiony został Wacław Kostek Biernacki i jego rola w Brześciu i Berezie Kartuskiej, ale ponieważ w innych opracowaniach ten wątek jest marginalizowany, tu oceniam go pozytywnie - dobrze, że został omówiony.
Moje zastrzeżenia dotyczą końcowego okresu rządów Piłsudskiego, które zostały przedstawione niemal wyłącznie przez pryzmat życia Marszałka. Jeśli w obrazie Polski lat 1926-1935, obok zdobycia i sprawowania władzy, walki z opozycją i polityki zagranicznej, zabrakło mi nieco opisu sytuacji społecznej, gospodarczej, nastrojów ludności, to mogłem to wybaczyć, choćby ze względu na liczne analizy i oceny wydarzeń. Jednakże dla końcowego okresu te braki okazywały się o wiele bardziej zauważalne, szczególnie, że autor skoncentrował się na Piłsudskim, jego poglądach, działalności, przewidywaniach. Nawet polityka zagraniczna, nie mówiąc już o wewnętrznej, została zmarginalizowana.
Porównując do kilku innych tomów serii, ten wydaje mi się jednym z lepszych, w miarę obrazujących epokę i zgodnym z tytułem. Rewelacji nie ma, ale jest solidny, popularny wykład.
Na marginesie pragnę dodać, że bardzo miernie wygląda w opinii autora otoczenie Marszałka. Najbardziej wszakże rzuca się w oczy ocena Piłsudskiego - patriota, wizjoner polityczny, osobiście uczciwy polityk, pragnący dobra Polki, nie dorabiający się na polityce. A jednocześnie zamknięty w sobie człowiek, samotnik z wyboru, nie potrafiący dobrać współpracowników (podwładnych, wykonujących jego rozkazy i polecenia, było wielu),nie umiejący wychować następcy, lekceważący nawet przyjaciół, traktujący innych z góry. To zaskakująco smutny wizerunek tej ważnej dla historii Polski postaci.
Tym razem nie będę podawał spisu błędów, bo nie było ich tak wiele. Jedyny lapsus wart poprawienia to nazwa więzienia w Moskwie (s. 125) - chodzi o Butyrki, nie Butryki.

Przez niemal 80 stron czytałem z dużym zadowoleniem ten popularny szkic poświęcony okresowi po zamachu majowym. Niestety, dalej nie było już tak dobrze. Tak, jakby ktoś inny pisał tę książkę.
Po kolei. Najpierw tytuł. jest pozornie oczywisty i poprawny, wyjaśniający, co zawiera tekst i ilustracje. A jednak niedopuszczalne jest (nie tylko w pracy naukowej, także popularnej)...