Trylogię "Parabelum" właśnie zakończyłam.
Jak mi się czytało? Nie będę rozpisywać się nad studium postaci, nie będę rozkładać na czynniki pierwsze wszystkich trzech tomów, bo wiele osób uczyniło to już przede mną.
Czytałam jednym tchem, przerzucając się z jednego tomu na kolejny.
Co do trzeciego tomu, to wartka akcja powodowała, że próbowałam czytać go także w nocy, gdy rodzina już spała. Niestety z mizernym skutkiem, bo kończyło się to rozładowaniem lampki w czytniku i moim chrapaniem z czytnikiem przy uchu ;)
Trzeci tom uważam za mistrzowski - zakończenie nie pozostawiło we mnie pustki, którą czasem odczuwam, gdy czytam ostatni tom innych serii.
Tutaj wszystko się zazębiło, wszystko zostało dopowiedziane, wszystko wyjaśnione. Nawet więcej - przeleciało mi przez głowę, że może kiedyś autor dopisze jeszcze dalsze losy Bronka, Staszka, Marii, Obelta, a nawet... Christiana. Tak, jego również obdarzyłam sympatią.
Uważam moje spotkanie z twórczością Remigiusza Mroza za owocne, udane
i na pewno nie jedyne, jeśli wolno mi tak powiedzieć :)
( Mój mąż poleca mi już Chyłkę, a ja jemu Parabellum. )
Osobom wahającym się mogę napisać z czystym sumieniem, że choć tematyka nie jest łatwa, często dramatyczna i drastyczna, to nawet taka osoba, jak ja - nie lubiąca mocnych scen, przeczytałam całą trylogię, jako jedną z lepszych.
Serdecznie polecam.

Trylogię "Parabelum" właśnie zakończyłam.
Jak mi się czytało? Nie będę rozpisywać się nad studium postaci, nie będę rozkładać na czynniki pierwsze wszystkich trzech tomów, bo wiele osób uczyniło to już przede mną.
Czytałam jednym tchem, przerzucając się z jednego tomu na kolejny.
Co do trzeciego tomu, to wartka akcja powodowała, że próbowałam czytać go także w nocy, gdy...