Według mnie książka ta, to w pewien sposób próba zaciekawienia młodych czytelników historią Polski, a i starzy przy okazji mogą się z niej coś ciekawego dowiedzieć. Autor dosyć specyficznym stylem i językiem (szereg wtrąceń ze współczesnej kultury) kieruje się głównie do młodszych czytelników. Pod tym względem nie spodoba się prawdopodobnie oczytanym, historycznym "wyjadaczom", ale cóż, może warto promować książki o historii Polski, które się dobrze czyta. Co należy podkreślić, Autor posługuje się jednak bogatą bibliografią i umieszcza na końcu szereg przypisów. Temat podjęty przez Michała Morysa-Twarowskiego jest ciekawy, bo pokazuje on dzieje Polski z punktu widzenia najodleglejszych ziem, które w jakiś sposób nam podlegały, czy to przez układ pan-lennik, czy to odziedziczonych w posagach, czy też przejętych w nasze władanie na skutek koligacji rodowych, unii, czy próśb samych zainteresowanych mieszkańców danych ziem. Znający historię na pewno nie zdziwią epizody dot. np. polskiej załogi na Kremlu, walk o Kurlandię po tym jak Kettler z zakonu inflanckiego oddał się pod opiekę Polski, czy też jak zawiłe było zmaganie się Zygmunta III z Karolem o Szwecję (Łaski i Sztokholm). Znana też jest kwestia Chrobrego i Kijowa, ale przyznam, że rozbudowane opowieści o tym jak dziwnym trafem wchodziliśmy w posiadanie takich terenów jak Tobago, Kunta Kinte, Bari, czy Kaffa na Krymie wywołuje niedowierzanie. Książka warta przeczytania i aż łezka kręci się w oku, jak widzimy jak wielkim mocarstwem była Polska w XVI/XVII wieku.

Według mnie książka ta, to w pewien sposób próba zaciekawienia młodych czytelników historią Polski, a i starzy przy okazji mogą się z niej coś ciekawego dowiedzieć. Autor dosyć specyficznym stylem i językiem (szereg wtrąceń ze współczesnej kultury) kieruje się głównie do młodszych czytelników. Pod tym względem nie spodoba się prawdopodobnie oczytanym, historycznym...