Fragment :
"...Miała około trzydziestu lat. Z zawodu była psychologiem.
– Może zaczniemy od ciebie? – zachęciła jednego z chłopców.
– Gdy kiedykolwiek moja babcia opowiadała mi o Shoah, zawsze powtarzała: „Nigdy nie możemy zapomnieć! Nigdy nie możemy wybaczyć!” Widziałem ból na jej twarzy, widziałem, co czuła. Sam jednak tego nie czułem. Tego chciałbym właśnie doświadczyć... Bez tego nie mogę zrobić kroku dalej. Chcę poznać samego siebie... – odważnie zabrał głos młody chłopak w okularach.
...
– A ty, co czujesz? Czy chcesz tam jechać? – powtórzyła pytanie, wskazując tym razem na młodą dziewczynę siedzącą przy ostatnim stoliku.
– Jestem wychowana w tym duchu, że nie wszędzie nas lubią. Ba, nienawidzili nas wcześniej i nadal nienawidzą. Wiem o tym od dziecka, to wzbudza mój gniew do drugiej strony. Tym bardziej chcę tam jechać. To wzmacnia mój syjonizm. Jestem dumna z tego, że urodziłam się Żydówką.
– Rozumiem…
…
Po południu mieli powoli opuszczać Kazimierz i kierować się w stronę hotelu. Na skraju małego placu, na ławeczce pod drzewem siedziało trzech starszych mężczyzn. Wyglądali na emerytów. Dwie licealistki podeszły do nich i zaczęły robić im zdjęcia. Jedna z absolwentek zapytała po angielsku:
– How are you?
– A wy skąd, z Hiszpanii? – odpowiedział pytaniem na pytanie stary człowiek.
Nie znał angielskiego. W młodości nie miał kiedy się nauczyć. Prędzej mógłby coś odpowiedzieć po niemiecku.
– Nie, my z Tel Awiwu – odparły po krótkim tłumaczeniu towarzyszącego przewodnika.
– A, ja myślałem, że z Hiszpanii albo z Włoch... – spojrzał jeszcze raz, przyglądając się młodym przybyszom.
– Nie z Izraela? – zapytał, próbując uzmysłowić sobie kraj ich pochodzenia.
Słowo Tel Awiw w każdym razie z niczym mu się nie kojarzyło.
– Co on mówił? – spytała jedna drugą, gdy przewodnik znający język polski odszedł w kierunku grupy.
– On powiedział, że nienawidzi Izraela! – odparła jej koleżanka z pełnym przekonaniem.
– Chodźmy stąd! Dlaczego miałybyśmy z nim rozmawiać.
– Ronnie, chodź! Nie zatrzymuj się! – agent służb specjalnych prawie wziął pod pachy dziewczynę i pociągnął ją za sobą.
– Miłe dziewczyny, ładnie były ubrane... – skomentował jeden z mężczyzn siedzących na ławce.
Drugi pokiwał głową. Wszyscy trzej przyglądali się, jak się oddalały.
– Jak wypadł pierwszy kontakt z tubylcami, Ronnie...?
...
...Nie wiem, to znaczy nie do końca jestem przekonany, że to ma sens. Jednak nie da się zapomnieć! Nie można pozwolić, by świat o nich zapomniał! – uzupełnił po chwili.
Spojrzeli sobie w oczy.
– W każdym razie podtrzymujemy śmierć. A przecież nie wolno nam naśladować Niemców. Nie wolno, by ktoś mógł tak nawet pomyśleć... – próbował spuentować Adam.
– Sam nie wiem... – zamyślił się Josel.
Adam sięgnął po gitarę i w rytm narastającej w brzmieniu melodii zaczął nucić po hebrajsku:Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, złożyłeś wszystko pod jego stopy... "

„JOM KIPPUR Podróż w nieznane” - Opinie czytelników :
=================================================
1. FB 09.05.2016 godzina 16.23 – Gabriela R.
Książka mnie kompletnie zaskoczyła in plus. Czytając pewne fragmenty miałam łzy w oczach ...
Początek sprawił iz pomyslałam ot jedna z nowoczesnych przygód młodych ludzi którzy widza starszych jako dinozaury . A tu miła niespodzianka . Książka napisana z polotem . Więcej treści miedzy wierszami zmuszająca do myślenia oparta głęboko na historii geopolityce i dyplomacji .
Książka na pewno dla osoby inteligentnej nie zaś dla "inteligencji szpagatowej.
Jest odskocznia dla każdego także dla zdominowanego przez mas media , pokazuje podszewkę.
Ciekawie pokazujesz systemy i nadsystem ... tego świata."
2. FB 25.12.2015 godzina 08.45 – Barbara K.
„Piękna historia o pięknej rodzinie, dzięki, przeczytałam z przyjemnością.”
3. LUBIMY CZYTAĆ 24.10.2015 – Beata Ł.
„Wspólczesność i historia, szpiegostwo i miłość, zdrada i przyjaźń. Sprawne pisarstwo i wielowątkowość powieści "Jom Kippur" czyni ja atrakcyjną dla wielu czytelników. Każdy wątek ma swoje własne, specyficzne tempo. Starszą siostrą "Jom Kippur" jest książka "Wierni", dzieło tego samego autora. Dobrze od "Wiernych" zacząć zatem lekturę. Chociaż czyta się równie dobrze i bez utraty wątków, zaczynając czytanie od 2. tomu.”
4. LUBIMY CZYTAĆ 26.03.2015 - Katarzyna M.
"Przeczytałam już całą powieść i jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu pisarskiego oraz talentu autora. Połączenie historii miłosnej, tła historycznego, wciągającej akcji i świetnego stylu połączonego z teraźniejszością to najlepsze co może się zdarzyć w powieści. Autorowi udało się ciekawie i wnikliwie przedstawić trudne relacje między Polakami i Żydami. Chylę czoła przed mistrzem pióra. Czyta się jednym tchem, z niecierpliwością oczekując kolejnych części. Polecam gorąco ! Katarzyna M.”

Fragment :
"...Miała około trzydziestu lat. Z zawodu była psychologiem.
– Może zaczniemy od ciebie? – zachęciła jednego z chłopców.
– Gdy kiedykolwiek moja babcia opowiadała mi o Shoah, zawsze powtarzała: „Nigdy nie możemy zapomnieć! Nigdy nie możemy wybaczyć!” Widziałem ból na jej twarzy, widziałem, co czuła. Sam jednak tego nie czułem. Tego chciałbym właśnie...