Dobry aktor tak doskonale odgrywa powierzoną mu rolę, że prawie stają się jednością. Gdy jednak przedstawienie, czy zdjęcia do filmu się kończą staje się on po prostu sobą, odczuwając tak jak każdy różne emocje oraz wyrażając opinie na interesujące go tematy. Znany i ceniony aktor Maciej Stuhr tym razem ukazuje cząstkę siebie poprzez felietony, które są systematycznie publikowane w magazynie „Zwierciadło”. To w nich możecie poznać lepiej jego odczucia, spostrzeżenia, opinie.

Maciej Stuhr to popularny aktor, nie tylko filmowy, ale także teatralny i kabaretowy. Jest laureatem wielu nagród oraz od 2009 roku felietonistą. Dotychczas poznałam wiele filmów z jego udziałem, lecz część literacka jest dla mnie nowością i tym chętniej po nią sięgnęłam.

W książce znajduje się przekrój felietonów, które ukazywały się w magazynie od stycznia 2009 do września 2015 roku. Stanowią one pierwszą i najobszerniejszą część publikacji i dla fanów aktora mogą być prawdziwą ucztę literacką, gdyż obrazują świat widziany jego oczami. Każdy z felietonów jest jedyny w swoim rodzaju. Autor oscyluje wokół różnych tematów. Niektóre utwory dotyczą kultury, inne polityki czy też znanych osób oraz różnych wydarzeń mających miejsce w naszym kraju. Kolejne są przemyśleniami na temat różnych życiowych doświadczeń. Tematyka jest różnorodna, ale łączy je błyskotliwość i łatwość odbioru. Czytając część z nich miałam wrażenie pewnej wspólnoty spostrzeżeń. Inne natomiast nie były przeze mnie do końca zrozumiałe, ale czytało się je równie interesująco. Spoiwem jest lekki styl z nutą ironii oraz poczucie humoru i otwartość z jaką autor wypowiada się w felietonach na pewne tematy.

Każdy z felietonów to inna opowieść, która bardziej lub mniej przemówi do czytelnika w zależności od jego znajomości tematu, przekonań i doświadczeń. W mojej pamięci szczególne miejsce zajęło ich co najmniej kilka. Zachęcam do poznania „Życie według dajrekszyns”, który wywołuje uśmiech, ale także daje do myślenia. Następny, ukazujący nieuchronnie upływający czas to „Słowniczek dla nieletnich”. Spodobały mi się także felietony „Antoni” oraz „Światy równoległe”, a szczególnie „Pan do kogo?”. To tylko ułamek lektury, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Z pewnością wszystkie przedstawione zostały ciekawie i w sposób przyciągający uwagę, a często wręcz zaskakujący.

Druga, choć znacznie skromniejsza pod względem ilości stron część publikacji to swoisty scenariusz do filmu, który co prawda nie został jeszcze nakręcony, ale może kiedyś się to zmieni. Przedstawia on dwanaście części opowieści będącej niejako parodią komedii romantycznych. Znajdziecie tu mieszaninę gatunków. Jest miłość, ukazana w szczególny sposób, jest intrygująca zagadka kryminalna i spektakularne zakończenie. W międzyczasie przeplata się sporo różnorodnych wydarzeń oraz wylewa wiele krwi. Całość muszę przyznać choć jest mało romantyczna to dosyć intrygująca szczególnie, że wplatane są także tajemnice przeszłości jak chociażby klątwa Heleny. Muszę przyznać, że to dosyć zakręcona opowieść.

„W krzywym zwierciadle. Ciąg dalszy nastąpił” to książka, która stanowiła dla mnie intelektualną rozrywkę, wyważona, z humorem i ciekawym obrazem niektórych wydarzeń. Część okazała się dla mnie bardziej interesująca, inne nieco mniej, ale każdy jest nietuzinkowy, zabawny i intrygujący a ponadto prezentuje świat widziany oczami Macieja Stuhra. Polecam szczególnie fanom aktora, ale także czytelnikom lubiącym interesujące i celne felietony oraz obraz świata w krzywym zwierciadle.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2016/01/03/w-krzywym-zwierciadle-ciag-dalszy-nastapil-maciej-stuhr/

Dobry aktor tak doskonale odgrywa powierzoną mu rolę, że prawie stają się jednością. Gdy jednak przedstawienie, czy zdjęcia do filmu się kończą staje się on po prostu sobą, odczuwając tak jak każdy różne emocje oraz wyrażając opinie na interesujące go tematy. Znany i ceniony aktor Maciej Stuhr tym razem ukazuje cząstkę siebie poprzez felietony, które są systematycznie...