Zwierzęta to nie rzeczy. To żywe stworzenia, które tak jak my potrzebują troski i opieki. Gdy decydujemy się na zwierzaka, warto zastanowić się czy na pewno damy radę się nim zająć. Należy pamiętać, że bierzemy pełną odpowiedzialność, za to co oswoimy.

Poznajcie Skarpetkę, królika rasy bawół. Jest powolny, niemrawy i nie umie się bawić. Ma też ogromnie długie uszy, których nie potrafi trzymać u góry tak jak inne króliki, stąd jego imię. Jego właścicielem jest mały chłopiec, który chciałby mieć prawdziwych kolegów, a nie beznadziejnego królika, który nie potrafi grać w piłkę, jest zbyt powolny by się ścigać, a do tego nie rozumie zabawy w Indian. Pewnego dnia chłopiec postanawia się go pozbyć. Zabiera Skarpetkę na wyprawę do lasu z zamiarem porzucenia go. Niczego nieświadomy królik ufnie podąża za swoim właścicielem. Gdy już zapuszczają się dość głęboko w las, chłopiec przywiązuje Skarpetkę do drzewa i zawraca do domu. Jednak wyrzuty sumienia nie pozwalają mu zostawić swojego kompana. Gdy wraca na miejsce okazuje się, że królik zniknął. Gdzie jest Skarpetka?

Dzieci gdy już wchodzą w pewien wiek, zaczynają marzyć o własnym zwierzaku. Ciągle suszą głowę rodzicom, a to o pieska, a to o kotka, a to o królika czy rybki... Czasem ulegamy namowom i prośbom naszych pociech i sprawiamy im wymarzonego pupila. Wtedy okazuje się, że zwierzę to nie tylko fajna przytulanka i kompan do zabawy. To również ogromna odpowiedzialność. W końcu zwierzak też musi dostać jeść, trzeba po nim posprzątać, wyprowadzić go na spacer, a przede wszystkim kochać i troszczyć się o niego. Po pewnym czasie okazuje się, że nie jest tak jak sobie wyobrażaliśmy, a ukochany pupil może okazać się dużym utrapieniem. Dlatego też, zawsze należy zastanowić się dwa razy, nim przygarniemy jakieś żywe stworzenie. Zwierzak który pojawia się w naszym domu, staje się członkiem naszej rodziny i trzeba o tym pamiętać. Nie ma mowy by wyrzucić go na bruk, a tym bardziej przywiązać do drzewa w lesie...

„Żegnaj Skarpetko!” to niezwykle mądra i wartościowa publikacja. Przede wszystkim uczy nasze dzieci, że zwierzęta to nie zabawki i nie można ich wyrzucić w kąt gdy już nam się znudzą. Dzieciom od małego trzeba wpajać tę wiedzę i uświadamiać im, że pies czy kot, też jest żywym stworzeniem i tak jak my ludzie ma uczucia. Nie sztuka przygarnąć zwierzaka, a potem się go pozbyć. Pamiętajmy o tym.

Z ilustracjami Benjamina Chauda spotkałam się pierwszy raz w książeczce Evy Susso „Duch z butelki”. Jestem po prostu zachwycona pięknymi rysunkami i niezwykłą dbałością o szczegóły. Autor pięknie ukazuje swoich bohaterów i otaczający ich świat. Ilustracje są niesamowicie barwne i wyraziste, a tekst choć prosty, to jednak zawiera przesłanie. Książeczkę „Żegnaj Skarpetko!” polecam przede wszystkim dzieciom w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Idealnie sprawdzi się też w przypadku samodzielnego czytania. Duża i czytelna czcionka na pewno okaże się tutaj ogromnym ułatwieniem.

Warto również zwrócić uwagę na piękne wydanie tej publikacji. Twarda oprawa, grube i sztywne kartki, a przede wszystkim duży format książki idealny do małych dziecięcych rączek. Jak dla mnie jest trochę nieporęczna, ale myślę, że dzieci będą zachwycone. Z łatwością mogą obracać kartki i podziwiać kolorowe ilustracje znajdujące się na każdej stronie. „Żegnaj Skarpetko!” to oryginalna i nietuzinkowa książka, która poza mądrym tekstem i pięknymi ilustracjami, ma na celu nauczyć nasze dzieci empatii i odpowiedzialności za zwierzęta. Gorąco polecam!

__________________________________
http://czytanie-moja-milosc.blogspot.com

Zwierzęta to nie rzeczy. To żywe stworzenia, które tak jak my potrzebują troski i opieki. Gdy decydujemy się na zwierzaka, warto zastanowić się czy na pewno damy radę się nim zająć. Należy pamiętać, że bierzemy pełną odpowiedzialność, za to co oswoimy.

Poznajcie Skarpetkę, królika rasy bawół. Jest powolny, niemrawy i nie umie się bawić. Ma też ogromnie długie uszy, których...