Spodobał mi się pierwszy tom przygód wiewiórka Edzia (choć nie było to nasze pierwsze spotkanie z bohaterami serii). Fajna książka pokazująca, jak nieśmiałość może nam przynosić trudności w poznawaniu innych i co w ten sposób możemy stracić. Przełamanie się może czasem przynieść dużo dobrego. Warto przeczytać dzieciom z podobnymi obawami w sytuacjach społecznych.

Spodobał mi się pierwszy tom przygód wiewiórka Edzia (choć nie było to nasze pierwsze spotkanie z bohaterami serii). Fajna książka pokazująca, jak nieśmiałość może nam przynosić trudności w poznawaniu innych i co w ten sposób możemy stracić. Przełamanie się może czasem przynieść dużo dobrego. Warto przeczytać dzieciom z podobnymi obawami w sytuacjach społecznych.

„Edzio. Przyjęcie w blasku księżyca” to pierwsza część serii o przygodach nieśmiałego wiewióra Edzia i jego przyjaciół: misia Antoniego, puchacza Jerzego. W późniejszych częściach pojawiają się kolejne postaci.

Poznacie tutaj Edzia i dowiecie się czym zajmuje się na codzień: gotowaniem konfitur, robieniem pomponow. Poznacie jego sąsiadów mieszkających nad nim i pod nim. Edzio jest nieśmiały, miś uwielbia robić przyjęcia na początek każdej pory roku a puchacz uwielbia tworzyć przebrania innych zwierząt. Edzio zawsze pragnie dołączyć do przyjęcia na dole ale nigdy do tej pory się nie odważył. Czy tym razem jednak się przekona? A może ktoś mu w tym pomoże?

Poznajcie koniecznie tą niesamowita grupkę przyjaciół i zachwycajcie się tak jak my.

Książka jest pięknie wydana, twarda oprawa i grube śliskie strony. Ilustracje są fenomenalne, uwielbiam tą kolorystykę. Tekst jest bardzo przyjemny, czyta się płynnie.

„Edzio. Przyjęcie w blasku księżyca” to pierwsza część serii o przygodach nieśmiałego wiewióra Edzia i jego przyjaciół: misia Antoniego, puchacza Jerzego. W późniejszych częściach pojawiają się kolejne postaci.

Poznacie tutaj Edzia i dowiecie się czym zajmuje się na codzień: gotowaniem konfitur, robieniem pomponow. Poznacie jego sąsiadów mieszkających nad nim i pod nim....

„Edzio i przyjęcie w blasku księżyca”

To pierwsza część serii „Edzio i przyjaciele”, w której dowiadujemy się, kto i na którym piętrze kasztanowca mieszka. Poznajemy pasję Edzia, Antoniego i Jerzego. (I gdybym od tej części zaczęła, to wiedziałaby, dlaczego w #zgórkinapazurki pingwin ma doczepiany dziób!)
Edzio wie, że Antonii szykuje kolejną świetną zabawę. Ba, wszystkie zwierzęta o tym wiedzą i nie mogą się jej doczekać.
Wiewiórek bardzo chciałby przyjść, jednak ostatecznie postanawia zostać w domu. Smutek jest tak wielki, że łzy same płyną z oczy. Edzio, by zdusić żal, zamyka okna i kładzie się spać.
Czy znajdzie się ktoś, kto poda mu pomocne skrzydło… e… to znaczy pomocną dłoń?:)

Przeurocza opowieść o nieśmiałości, o pokonywaniu własnych słabości, o samotności. Ale też o początkach pięknej przyjaźni i o tym, jak niewiele trzeba, by sprawić innym radość.

Moim zdaniem jest to książka, którą warto mieć na półce. Mądra, „tuląca” i pięknie ilustrowana. Z Młodym – nie przesadzając – przeczytaliśmy ją około dwudziestu razy.
Nasz egzemplarz jest wypożyczony z biblioteki, ale tak ciężko nam się rozstać z tą częścią, że chyba musimy mieć własnego Edzia. <3 :)


wydawnictwo: Wytwórnia
rok wydania: 2016
objętość: 26 stron

wymiary: 22.5x27.5cm

oprawa: twarda (strony śliskie)

„Edzio i przyjęcie w blasku księżyca”

To pierwsza część serii „Edzio i przyjaciele”, w której dowiadujemy się, kto i na którym piętrze kasztanowca mieszka. Poznajemy pasję Edzia, Antoniego i Jerzego. (I gdybym od tej części zaczęła, to wiedziałaby, dlaczego w #zgórkinapazurki pingwin ma doczepiany dziób!)
Edzio wie, że Antonii szykuje kolejną świetną zabawę. Ba, wszystkie...

Szata graficzna na 10. Aż robiłyśmy z trzyletnią córką pompony :) Na końcu taka cudowna ilustracja -po całym dniu Edziowi (chyba) śni się, że śpi na białym pomponiku zawieszonym na gałązce (pewnie wiatr zapewnia delikatne kołysanie).
Na podstawie ilustracji można snuć dużo ładniej opowiedziane historie niż to jak je opisano. Pomysł na fabułę świetny, realizacja trochę byle jaka (może to kwestia tłumaczenia?). Tak czy inaczej warto sięgnąć.

Szata graficzna na 10. Aż robiłyśmy z trzyletnią córką pompony :) Na końcu taka cudowna ilustracja -po całym dniu Edziowi (chyba) śni się, że śpi na białym pomponiku zawieszonym na gałązce (pewnie wiatr zapewnia delikatne kołysanie).
Na podstawie ilustracji można snuć dużo ładniej opowiedziane historie niż to jak je opisano. Pomysł na fabułę świetny, realizacja trochę byle...

Edzio jest nieśmiały, Edzio ma swój świat, Edzio robi kolorowe pompony, czyta książki i smaży konfitury. Edzio jest samotny. Nie ma odwagi pojawić się na przyjęciach, na które chadzają wszystkie zwierzęta z okolicy. Ale pewnego dnia to się zmienia...

Przyjemna, choć nie rewelacyjna. Najpiękniejsza w tej całej książeczce była szata graficzna i uroczy główny bohater, oraz Puchacz, który lubi się przebierać za inne zwierzęta. Bo sama opowieść, jak to życie Edzia odmieniły przyjęcia i żeby już o niczym innym nie myśleć tylko o przyjęciach to już tak średnio wyszło.

Edzio jest nieśmiały, Edzio ma swój świat, Edzio robi kolorowe pompony, czyta książki i smaży konfitury. Edzio jest samotny. Nie ma odwagi pojawić się na przyjęciach, na które chadzają wszystkie zwierzęta z okolicy. Ale pewnego dnia to się zmienia...

Przyjemna, choć nie rewelacyjna. Najpiękniejsza w tej całej książeczce była szata graficzna i uroczy główny bohater, oraz...

Ilustracje i wydanie: 10/10
tekst i fabuła: 5/10

Pod względem ilustracji i jakości wydania prawdziwy majstersztyk. Ekskluzywny papier, prawdopodobnie drukowane dedykowanymi farbami.
Jest to uczta dla oka.

Ilustracje przemyślane, o przemiennej dynamice. Stworzono ciekawe warunki oświetleniowe tylko przy użyciu zestawień barw. Przez rozmaite kontrasty światła i cienia bardzo wyraźnie budują się plany (np. tego co jest wewnątrz i tego co na zewnątrz). Kolorowe światło nadaje klimaty tej książce.
Stylistyka urocza, pokazane emocje i temperamenty.

Sama historia mnie jakoś nie porwała, ale pokazano tutaj wiele pozytywnych postaw (np. skromne i schludne prowadzenie domu przez Edzia; kreatywność i fantazja puchacza oraz jego konsekwencja i organizacja w budowaniu domowego archiwum kostiumów; animowanie kultury i integrowanie społeczności przez niedźwiedzia Antoniego).

Pokazano społeczne korzyści jakie jednostki mogą czerpać ze wspólnego spotkania, pomimo iż różnią się charakterami i sposobem bycia, ale w efekcie każda z nich wnosi jakieś niepowtarzalne bogactwo do życia innych.

Ilustracje i wydanie: 10/10
tekst i fabuła: 5/10

Pod względem ilustracji i jakości wydania prawdziwy majstersztyk. Ekskluzywny papier, prawdopodobnie drukowane dedykowanymi farbami.
Jest to uczta dla oka.

Ilustracje przemyślane, o przemiennej dynamice. Stworzono ciekawe warunki oświetleniowe tylko przy użyciu zestawień barw. Przez rozmaite kontrasty światła i cienia...

Mam wrażenie, że pojawienie się tej książki w wydawnictwie Wytwórnia spowodowana jest tym,że dobrze jest mieć "w stajni" książki MARCa BOUTAVANTa, który to ilustrator stał się już "marką" (popularność jego książki autorskiej o misiu Mukim).

Ładnie rozpisana na ilustracje historia o nieśmiałości, wycofaniu, mierzeniu się z nią i radości wyjścia poza tę bezpieczną strefę komfortu... Wątek dwóch sąsiadów w jednym "domu" - drzewie, balu i przyjęcia, masek i kostiumów służy historii z nie nachalnym przesłaniem, że jednak fajnie jest wyjść do "ludzi" i porzucić samotność (czyli jednak dydaktyczna bajka dla dzieci z kostiumem zwierzęcym).

Mam wrażenie, że pojawienie się tej książki w wydawnictwie Wytwórnia spowodowana jest tym,że dobrze jest mieć "w stajni" książki MARCa BOUTAVANTa, który to ilustrator stał się już "marką" (popularność jego książki autorskiej o misiu Mukim).

Ładnie rozpisana na ilustracje historia o nieśmiałości, wycofaniu, mierzeniu się z nią i radości wyjścia poza tę bezpieczną strefę...

Ciekawe ilustracje, fajne przesłanie zachęcające do otwartości w kontaktach z ludźmi.

Ciekawe ilustracje, fajne przesłanie zachęcające do otwartości w kontaktach z ludźmi.