Stryjeńska. Diabli nadali
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Seria:
- Biografie
- Wydawnictwo:
- Czarne
- Data wydania:
- 2015-12-16
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-12-16
- Liczba stron:
- 344
- Czas czytania
- 5 godz. 44 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380491793
- Tagi:
- Stryjeńska folklor sztuka biografia
- Inne
Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Autobiografia, biografia, wspomnienia.
Zofia Stryjeńska była malarką na śmierć i życie, budziła podziw i zawiść, zaznała wielkiej sławy i straszliwej nędzy. A w tle jej życia krótka, chwiejna niepodległość, elity kulturalne międzywojennej Polski – Iwaszkiewicz, Tuwim, Pawlikowska, Boy, Witkacy, a zaraz potem Hitler i Stalin.
O czym rozmawiała cyganeria warszawska, krakowska, zakopiańska, paryska? Co ich łączyło z Zofią Stryjeńską? Z kim się artystka przyjaźniła? Czego się bała? Jak wyglądał jej związek z wybitnym architektem Karolem Stryjeńskim? Gdzie piła wódkę i jakie wznosiła toasty? O czym milczała? Jak na jej decyzje wpływało macierzyństwo? To tylko kilka z setek wnikliwych pytań, które zadaje Angelika Kuźniak, pozwalając nam w Zofii Stryjeńskiej zobaczyć człowieka z krwi i kości, a w jej rozterkach ponadczasowe dylematy.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Nie zamierzam błąkać się w nudzie*
Stryjeńska była artystką pełną gębą. Nie tolerowała półśrodków. Obdarzona ogromnym talentem malarskim i poczuciem humoru. W pośpiechu, bo z wielkiej miłości, wyszła za mąż za Karola Stryjeńskiego. Urodziła mu kolejno: Magdę (wkurzona, bo córka), następnie bliźniaków: Jacka i Jan (i o zgroza – tylko jeden ciut, ciut przypomina słowiańskiego, jasnowłosego cherubina). W tzw. międzyczasie małżeńskiego pożycia Stryjeńska podróżowała, zdobywała malarskie szlify, obycie towarzyskie i nowe przyjaźnie oraz ciągle darła koty z Karolem. Ten, nie wytrzymawszy miłosnej presji i opresji, w końcu podstępnie zamknął ją w ośrodku dla obłąkanych. Uczucie wielkie i nieokiełzane skończyło się głośnym rozwodem. Potem kolejni kochankowie** (w tym m.in. Arkady Fiedler : (…)a „ryby śpiewały w Ukajali” wielkie Alleluja), kolejne zlecenia (w tym dla „Papieża czekolady” – Wedla) i kolejne kłopoty finansowe, które towarzyszyć już jej będą do końca życia (gdy poznaje smak rury z kremem pisze, że to feralny dzień dla jej kabzy). I wojna, która również w jej przypadku stanowiła cezurę dwóch, jakże odmiennych egzystencji. Całą wojnę spędziła w rodzinnym Krakowie, zaraz po wojnie osiądzie w Genewie, gdzie umrze w 1976 roku.
Z książki Kuźniak wyłania się zatem Stryjeńska dwojaka: ta przed i ta powojenna. Ta pierwsza, to ekscentryczna (wspomnieć obiadowy epizod u szacownych Mortkiewiczów, kiedy Stryjeńska wylała pełen talerz zupy, chcąc sprawdzić markę talerza, na którym rzeczona zupa była podawana), bon vivant, pełna życia i witalności artystka znająca swoją wartość i przyjaźniąca się z wieloma, znanymi artystami międzywojnia. Nieznośna, gnuśna, rozpieszczana przez krytyków i odbiorców jej prac. Ta powojenna – pełna wiary, kochająca matka zatroskana o los własny i najbliższych, borykająca się z biedą i izolacją. Wówczas już w pełni świadoma, że (…)praca twórcza – gdy już padnie na kobietę – nie znosi żadnego kompromisu. Osobowość niezwykła, talent wybitny.
„Stryjeńska. Diabli nadali” to kolejna, świetna, kobieca biografia (przedtem: „Papusza”, „Czarny Anioł. O Ewie Demarczyk”, „Marlene”) w dorobku Angeliki Kuźniak. Autorka bez wątpienia ma nosa do wspaniałych i unikalnych osobowości, a życiorys każdej z nich potrafi oddać w sposób interesujący i możliwe obiektywny. „Stryjeńska” to zatem portret niezwykły, bo i niezwykłą postacią była sama malarka: bezmiar wyjątkowa, znacząco wyróżniająca się na tle ówczesnej bohemy (co wcale łatwe nie było!). Uwielbiana i odtrącana, kochana i nienawidzona. Artystka, której przyszło żyć i tworzyć w najbardziej dynamicznych i tragicznym momencie historii. Znajomość jej biogramu nie jest oczywiście obowiązkowa, ale ten, kto nie sięgnie po tę książkę, niech liczy się z ogromną stratą i godną pożałowania niewiedzą!
Monika Długa
* Tytuł recenzji oraz wszystkie cytaty za: „Stryjeńska. Diabli nadali” Angelika Kuźniak, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2015.
** „Ubrałam się, umyłam, zeszłam na dół do Ziemiańskiej. Jak to okropne, że nie mam nikogo, do licha ciężkiego, żeby się można troszeczkę erotycznie wyładować. Nie jest to normalne, będąc zdrową, tak ciągle żyć w cnocie i cnocie. Jeszcze mi się coś przyczepi, psiakrew, z tej cnoty i kto doktorów będzie płacił?”
Oceny
Książka na półkach
- 1 561
- 1 337
- 311
- 44
- 40
- 29
- 25
- 21
- 18
- 18
Opinia
Zosia Lubańska ruszyła do Monachium studiować malarstwo. Kobiet nie przyjmowano, przebrana więc za własnego brata, przez jakiś czas z powodzeniem zgłębiała tajniki sztuki. Gdy tylko mistyfikacja zaczęła chwiać się w posadach, Zosia z Monachium salwowała się ucieczką, skandal był bardzo blisko.
Ekscentryczna, wesoła, pełna pasji, wybuchowa (co niejednokrotnie utrudniało jej życie) związała się z Karolem Stryjeńskim, architektem, rzeźbiarzem, człowiekiem towarzyskim, obytym i wyważonym. Trudne, skazane na niepowodzenie małżeństwo, doczekało się trójki dzieci (które po rozwodzie sąd przyznał ojcu). Karol umieszczał Zofię w zakładzie psychiatrycznym, uciekał przed nią, wreszcie definitywnie zakończyli małżeństwo.
Problemy osobiste, wieczny kłopot z tzw. flotą, mieszkania, zlecenia, wierzyciele, a przy tym talent, wystawy, nagrody, czyli całkiem osobne, wymagające artystyczne życie.
Dualizm codzienności, ferment, który wciąż tli się się pod skórą, a przy tym dystans, humor, cięty język i odwaga w kontaktach z innymi.
To Stryjeńska przedwojenna. Po wojnie wszystko się zmienia, perspektywa bezlitośnie oscyluje wokół przetrwania, odnalezienia się w nowym świecie. Tęsknota za dziećmi (z którymi relacje nigdy nie były idealne), za domem (ale gdzie?).
Stryjeńska znana jest ze swoich folklorystycznych zainteresowań, ze wspaniałych cykli: Tańce polskie, czy Bogowie słowiańscy, Dwanaście miesięcy. Była scenografką, projektowała kostiumy sceniczne, pisała.
A. Kuźniak nie mogę wybaczyć jednego - z Janusza Deglera zrobiła Jana Deglera (gdzie był wówczas redakcja i korekta tej książki?), ale poza tym jej bezstronność i dociekliwość zjednują sympatię i tworzą wrażenie spójnej, przemyślanej całości.
Dobra jakość reprodukcji, fragmenty listów, wspomnień, relacje świadków, rodziny, fotografie, a także rzeczowe, dogłębne śledzenie życia swojej bohaterki sprawia, że Diabli nadali czyta się z przyjemnością i ciekawością.
Czas na Chleb prawie że powszedni, wspomnienia artystki. Jestem ich bardzo ciekawa.
Więcej na: buchbuchbicher.blogspot.com
Zosia Lubańska ruszyła do Monachium studiować malarstwo. Kobiet nie przyjmowano, przebrana więc za własnego brata, przez jakiś czas z powodzeniem zgłębiała tajniki sztuki. Gdy tylko mistyfikacja zaczęła chwiać się w posadach, Zosia z Monachium salwowała się ucieczką, skandal był bardzo blisko.
więcej Pokaż mimo toEkscentryczna, wesoła, pełna pasji, wybuchowa (co niejednokrotnie utrudniało jej...