Oblicze i funkcjonowanie społeczeństwa zależy od tego, w jaki sposób jego członkowie traktują osoby niepełnosprawne oraz starsze.
Nie pamiętam, gdzie przeczytałam to zdanie, nie potrafię przywołać jego źródła, nie wiem kto je wygłosił, a nawet nie pamiętam czy dobrze je zapamiętałam, ale bardzo utkwiło mi w głowie i świetnie pasuje do tej recenzji.
Żyjemy w XXI wieku i jestem przekonana, że większość społeczeństwa jest zgodna, co do tego, że wszystkim ludziom, bez względu na ich płeć, kolor skóry, wyznanie, narodowość czy też niepełnosprawność, należy się szacunek oraz pełnia praw. Nie zawsze jednak tak bywało i warto sobie z tego zdawać sprawę, chociażby dlatego, aby nie popełniać drugi raz tych samych błędów. Wszelkie księgi historyczne, które odkrywają, nie zawsze chlubne i mądre, fakty są bardzo ważne i potrzebne. Jedną z takich książek jest dzieło Marcina Garbata pt. "Historia niepełnosprawności. Geneza i rozwój rehabilitacji, pomocy technicznych oraz wsparcia dla osób niepełnosprawnych", które ukazało się nakładem Wydawnictwa Novae Res.
"Historia niepełnosprawności" Marcina Garbata jest dziełem bardzo obszernym, o bogatej treści. Autor starał się (i myślę, że świetnie mu się to udało) zebrać wszelkie dostępne informacje dotyczące źródeł i rozwoju wiedzy na temat niepełnosprawności oraz niezbędnej pomocy. Wiadomości w książce zostały skrupulatnie uporządkowane, a w każdym rozdziale została zachowana chronologia. Autor wyszedł od opisania, w jaki sposób ludzie na przełomie wieków postrzegali osoby z niepełnosprawnościami, a następnie wprowadził i omówił pojęcie niepełnosprawności oraz klasyfikacje poszczególnych rodzajów niepełnosprawności. W kolejnych rozdziałach scharakteryzował rozwój rehabilitacji medycznej, społecznej oraz zawodowej i zatrudnienia chronionego na przełomie wieków. Zdecydowanie najwięcej miejsca autor poświęcił problematyce zaopatrzenia protetycznego i technicznego, a także likwidowaniu barier w komunikowaniu się oraz barier fizycznych. Ostatni rozdział książki porusza tematykę sportu osób z niepełnosprawnościami.
W "Historii niepełnosprawności" znajduje się wiele klasyfikacji, skrupulatnych opisów wydarzeń i wynalazków. Ponadto znajdziemy tam krótkie notki biograficzne wybitnych lekarzy, wynalazców i naukowców, którzy zasłużyli się dla rehabilitacji oraz poprawy życia osób z niepełnosprawnościami. W książce zostało zamieszczonych mnóstwo rysunków wynalazków i urządzeń oraz zdjęć naukowców czy różnorodnych zabiegów.
Książkę Marcina Garbata bardzo dobrze się czyta. Co prawda nie jest to powieść historyczna, ale literatura popularnonaukowa, jednak, dzięki ciekawym informacjom i wydarzeniom przywoływanym przez autora, wiele rozdziałów można czytać jak najlepszą powieść. Wiele opisów i wiadomości podkreśliłam, aby móc do nich wrócić, gdyż uznałam je za bardzo ważne i przydatne informacje. Przy kilku charakterystykach łapałam się na tym, iż odruchowo kiwam głową na znak aprobaty, a inne spowodowały moje wielkie zdumienie, a nawet szok. Oprócz ważnych i poważnych faktów, Marcin Garbat opisuje dowcipne (a niektóre powinniśmy traktować wręcz z przymrużeniem oka) zasady, zalecenia czy anegdoty z różnych epok. Dopiero z Historii niepełnosprawności dowiedziałam się, że Coca – cola była środkiem na wzmocnienie mózgu!
"Historię niepełnosprawności" śmiało można nazwać podręcznikiem akademickim, który wprowadzi studentów (i nie tylko) w problematykę niepełnosprawności. Marcin Garbat niewątpliwie wykonał mnóstwo dobrej pracy, pisząc tę książkę. Jest ona ciekawa, pełna szczegółów, przemyślana, skrupulatna i wierna faktom historycznym. To bardzo, bardzo obszerna, bo licząca ponad 840 stron, książka.
Polecam tę książkę wszystkim Czytelnikom: samym osobom z niepełnosprawnościami, ich opiekunom, bliskim, ale także osobom pełnosprawnym, którzy nie znają osób niepełnosprawnych, ale są zainteresowani opisaną problematyką!

www.ksiazkowelove.wordpress.com

Oblicze i funkcjonowanie społeczeństwa zależy od tego, w jaki sposób jego członkowie traktują osoby niepełnosprawne oraz starsze.
Nie pamiętam, gdzie przeczytałam to zdanie, nie potrafię przywołać jego źródła, nie wiem kto je wygłosił, a nawet nie pamiętam czy dobrze je zapamiętałam, ale bardzo utkwiło mi w głowie i świetnie pasuje do tej recenzji.
Żyjemy w XXI wieku i...