Przepiękna...przepiękna... przepiękna.............!!!!!!
Jak tu nie dać wszystkich gwizdek opowieść ujęła mnie od samego początku. Mimo że mam trochę więcej lat od Rydena po prostu się w nim zakochałam od samego początku. Strata ukochanej dziewczyny,to że siebie obwiniał za jej śmierć, dzienniki cały czas w jego głowie, myśl że jego córka woli wszystkich tylko nie jego, pogodzenie pracy szkoły i treningów, ukrywanie Hope przed Joni, porzucenie przez ojca, wykorzystanie przyjaciół i mamy aby jak najmniej poświęcać czasu swojej córce....... oraz wiele wiele innych czynników......... wszystko to rozumiem. On po prostu nie mógł ruszyć dalej. Informacja z drugiego dziennika coś w nim zabiła ( nie mogę napisać dlaczego bo jest to punkt kulminacyjny w książce),myślał że cały świat jest przeciwko niemu, lecz mimo wszystko nie potrafił zrezygnować ze swojej córki nawet gdy pozostawienie jej z mamą, otwierało drogę do studiowania na wymarzonej uczelni. Już wtedy wiedziałam że kocha Hope. Tylko to jeszcze do niego nie dotarło. To że Hope jest jego całym światem. I końcówka przepiękna...........łzy po prostu leciały mi strumieniami. Moment kiedy zagląda w jej oczy i dostrzega że jej oczy mają ten sam kolor co jego wtedy już wszystko rozumie. Wie że ją kocha nad życie, że będzie z nią do samego końca. Ma już swój plan na przyszłość i wszystkie porażki nie maja już żadnego znaczenia.
Ta historia zasługuje na same jak najlepsze opinie. Stąd moje wszystkie gwiazdki.Niesamowita opowieść dla nastolatków którzy stoją u progu dorosłego życia.

Przepiękna...przepiękna... przepiękna.............!!!!!!
Jak tu nie dać wszystkich gwizdek opowieść ujęła mnie od samego początku. Mimo że mam trochę więcej lat od Rydena po prostu się w nim zakochałam od samego początku. Strata ukochanej dziewczyny,to że siebie obwiniał za jej śmierć, dzienniki cały czas w jego głowie, myśl że jego córka woli wszystkich tylko nie jego,...