Premiery tej książki wyczekiwałam już od zakończenia czytania pierwszego tomu. jednak z czasem mój zapał malał. Dlaczego? Otóż, coraz mniej pamiętałam z tego co się tam działo. Oczywiście ogólny zarys był mi znany, ale szczegóły oraz przyczyny i skutki rożnych działań już nie do końca. Zatem przed rozpoczęciem "Miedzianej rękawicy" przekartkowałam sobie "Próbę żelaza" i przypomniałam na przykład dlaczego u boku Calluma pojawił się wilk i co to oznacza że Aaron jest makarem.

Po tym jak już mniej więcej przypomniałam sobie w jakim momencie opuściłam bohaterów, zaczęłam czytanie. I już od samego początku książka bardzo mnie zainteresowała. Przede wszystkim była to część związana z konfliktem między ojcem i synem. Poza tym Callum tutaj częściowo poznawał siebie. Miłą bowiem niemałe wątpliwości na temat tego kim jest i co powinien w danej sytuacji zrobić. Autorki przedstawiły to tutaj w dość ciekawy i intrygujący sposób, a także urozmaiciły w niejedną szokującą historię. Taki wstęp czytało się, jak się pewnie domyślacie, bardzo dobrze i szybko.

Później wszystko troszkę się rozmyło. Mimo że działo się znacznie więcej, wydawało mi się, iż wszystko to jest takim "zapychaczem stron". Spodziewałam się przez to, że później wszystko będzie gnało na łeb na szyję , przez to iż będzie już mało stron do końca. A w międzyczasie, było sporo wydarzeń, które początkowo nie miały dla mnie większego znaczenia. Później okazało się, że jest już zupełnie inaczej. Nie mniej jednak, podczas poznawania tego "środka", miałam odczucie, iż cala akcja zaczyna spadać w dół jeśli chodzi o jakość.

Na szczęście przyszedł wtedy czas na powalające zakończenie. Było nie tylko elektryzujące i zaskakujące, ale dodatkowo działo się tam tyle, iż nie mogłam oderwać się od lektury. Moje obawy co do przytłoczenia materiałem i tym, iż nadmiar rozwiązanych wątków mnie zasypie okazały się błędne. Wszystko to przebiegło zaskakująco łagodnie w stosunku do reszty zdarzeń i dawało satysfakcjonujący mnie efekt.

Ogromnie podobała mi się tutaj postawa Calluma. Wykazał się wielką inteligencją i przebiegłością, oraz umiejętnością oceniania ludzkich zachowań. Dobrze było też poznać z innej strony Jaspera i dowiedzieć się czegoś zupełnie nowego na jego temat. Poza tym pomiędzy bohaterami dało się odczuć luźną atmosferę pomimo ogromnego zagrożenia. Zdarzały się zabawne, cięte riposty , które lekko rozładowywały atmosferę i przypominały, że są oni nadal nastolatkami. Było to jednak idealnie wyważone i nie przesadzone.

To chyba jasne, że nie żałuję czasu jaki spędziłam przy tej książce. Co prawda nie była idealna, ale daje jak najbardziej dobrą zapowiedź dalszej kontynuacji serii i jak najbardziej mnie zachęciła do oczekiwania na kolejne tomy.

Premiery tej książki wyczekiwałam już od zakończenia czytania pierwszego tomu. jednak z czasem mój zapał malał. Dlaczego? Otóż, coraz mniej pamiętałam z tego co się tam działo. Oczywiście ogólny zarys był mi znany, ale szczegóły oraz przyczyny i skutki rożnych działań już nie do końca. Zatem przed rozpoczęciem "Miedzianej rękawicy" przekartkowałam sobie "Próbę...