Seria WWW mogła się skończyć na pierwszych trzech tomach. Powstał jednak tom czwarty i nieco zachwiał konwenansami serii, ale dał podstawę do dalszych części. Afgan korzysta z tej szansy. Powieść zaczyna się jakiś czas po zakończeniu czwartego tomu i jest uczciwa w kontynuowaniu losów postaci. Autor rozwinął swój styl pisania i z jednej strony w porządku, otrzymujemy sprawdzony, dobrej jakości produkt. Z drugiej - seria WWW, seria o policjantach, Kruger - Ciszewskiego trzeba dawkować porcjami, bo można przedawkować, wszędzie jest ten sam sposób zabawiania czytelnika. Trudno oczekiwać od piątego (czy szóstego) tomu serii świeżości, bo wówczas powstałoby ryzyko przekombinowania - ale oparcie głównej osi fabuły na podobnym schemacie do tego z pierwszych trzech części trochę mierzi. Na minus zaliczam też pewne rozmycie postaci - Kollerowi daleko do bycia Grobickim, pozostali są jacyś niewyraźni, nawet Wojtyński czy Wieteska wydają się być znudzeni swoimi rolami. Drugoplanowych bohaterów jest za dużo i za dużo poświęca się im miejsca.
Z drugiej strony, znowu dostajemy błyskotliwe dialogi, wartką akcję, mocne opisy walk. Autor odważniej wchodzi w realia historii, nie ślizga się po wątkach dziejów tylko pozwala swoim bohaterom wejść w nie i stać się ich czynnymi uczestnikami. Poprawiła się też wiedza techniczna autora, nie ma już wyczarowywania obrazków o nieskończonej rozdzielczości i używania "skomplikowanych i złożonych programów" - taka nonszalancja technologiczna była trochę irytująca. Podobał mi się również zarysowany konflikt wokół MDSa i cele przyświecające obu stronom. Przeciwnicy nie są już maniakami-tłem dla bohaterów powieści, ale mają swoje cele, historię i uzasadnienie podejmowanych działań. Historia nie jest czarno-biała, a zło wyrządzone wcześniej kiełkuje obecnym zachowaniem antagonistów.
Ogólnie nie zawiodłem się i nie miałbym nic przeciwko kolejnemu tomowi. Jest to jednak pozycja tylko dla sympatyków serii, świeży czytelnik mógłby przeżyć zbyt duży szok "kulturowy".

Seria WWW mogła się skończyć na pierwszych trzech tomach. Powstał jednak tom czwarty i nieco zachwiał konwenansami serii, ale dał podstawę do dalszych części. Afgan korzysta z tej szansy. Powieść zaczyna się jakiś czas po zakończeniu czwartego tomu i jest uczciwa w kontynuowaniu losów postaci. Autor rozwinął swój styl pisania i z jednej strony w porządku, otrzymujemy...