https://kulturalnaszafa.wordpress.com/

Już nie raz słyszałam, że mój gust książkowy jest powtarzalny. Większość powieści, które są moimi ulubionymi musi posiadać kilka elementów. Po pierwsze – musi to być dystopia. Po drugie – musi być romans, jednak nie taki znów oczywisty, tylko z lekką nutą tajemnicy. Po trzecie – styl autorki musi mnie naprawdę wciągnąć. Po czwarte – muszą być elementy humorystyczne i mroczne, połączone w jakiejś świetnej całości. No i teraz już wiecie co takiego jest w Pojedynku, że jest to jedna z lepszych książek jakie czytałam.

Nigdy nie mieli być razem. 17-letnia Kestrel, córka generała, prowadzi ekstrawaganckie życie i cieszy się wieloma przywilejami. Arin nie ma nic poza koszulą na grzbiecie. Kestrel jednak, pod wpływem impulsu, podejmuje decyzję, która nieodwołalnie związuje ich ze sobą. Chociaż oboje próbują z tym walczyć, nie mogą nic poradzić na to, że rodzi się między nimi miłość. W imię bycia razem muszą zdradzić swoich ludzi… a w imię lojalności krajowi muszą zdradzić siebie nawzajem. Pojedynek to zajadłe pojedynki, tańce w sali balowej, podłe plotki, brudne sekrety, nieczyste gierki i dzika rewolta w nowym, okrutnym świecie. Gdy stawką jest wszystko, czy wolałabyś zachować głowę… czy stracić serce?/bookgeek.pl

Zacznijmy od postaci, przy których, jedyne co mogę powiedzieć to, że skradły serce. Główna bohaterka, nie umie walczyć i nie jest silna fizycznie, co powinno ją skreślić z listy moich ulubionych charakterów, jednak jest bardzo inteligentna a do tego odważna i chciwa buntu, co dla mnie równoważy jej brak krzepy żołnierza. Wszystko kalkuowała z lodowatą świadomością. Jeśli zaś chodzi o główną postać męską… Cóż mogę powiedzieć? Wciąż nie wiem czy wolę jego czy tego drugiego. Oboje są cudowni i nieprzewidywalni, oboje mają w sobie to „coś”, a jednak trzeba wybrać tylo niestety nie wiem którego(imion nie zdradzam, żebyście mieli odrobinę tajemnicy) Jeśli chodzi o postaci poboczne, to były naprawdę dobrze wykreowane. Miały w sobie nie tyle tajemnicy ale też posiadał swoje własne demony, co według mnie, było bardzo dobrym posunięciem w tego typu dystopii.

Nie wiem jak można się nie zatracić w świecie autorki. Pojawią się przez wszystkich kochane – suknie oraz bale; do tego podział społeczny i bardzo dobrze przemyślana historia. Rozwój fabuły został świetnie przedstawiony, łącząc w sobie ból z miłością i zdradę z inteligencją. Nie mam się do czego przyczepić i nawet jak chciałabym to zrobić na siłę, to niestety nie pojawia się rzecz, która by mi nie pasowała. To idealna powieść dla mnie, spełniająca wszystkie moje wymagania dystopii dla młodzieży.

Styl autorki zaskoczył mnie, na szczęście, nie w złym sensie. Pojawiły się bardzo dobre oceny walki a do tego autorka nie ograniczała się w brutalności i realistyczności swoich opisów. Dialogi świetnie skrojone i napisane, pełne inteligencji ale również emocji.

Reasumując: Już od dawna nie trafiłam na powieść, która by mną tak wstrząsnęła i po prostu zabrała część serca. Książkę czytało się szybko i przez cały czas towarzyszyło mi napięcie. Nie miałam już od dawna tak z żadną historią. Chcę drugą część, nawet nie, ja jej żądam. Wydawnictwo musi ją wydać, a autorka niech pisze i niech tworzy dalsze losy tej dwójki, która może nigdy się nie zejśći nie spróbować siebie nawzajem. Jestem pod wrażeniem, jedna z lepszych dystopii tego roku(oczywiście zaraz obok Zakonu Mimów ;) )

https://kulturalnaszafa.wordpress.com/

Już nie raz słyszałam, że mój gust książkowy jest powtarzalny. Większość powieści, które są moimi ulubionymi musi posiadać kilka elementów. Po pierwsze – musi to być dystopia. Po drugie – musi być romans, jednak nie taki znów oczywisty, tylko z lekką nutą tajemnicy. Po trzecie – styl autorki musi mnie naprawdę wciągnąć. Po czwarte –...