Doskonała lekcja historii. Barwna, pełna życia, ze wspaniale nakreślonymi bohaterami. Bardzo wciągająca (poza końcówką, która była według mnie zbyt rozwlekła),przykuwa uwagę i inspiruje do poszukiwań: jak to w końcu było z tym męczennikiem Thomasem Becketem i dlaczego tak pięknie zapowiadające się małżeństwo Henryka II i charyzmatycznej Eleonory Akwitańskiej, prowadzi do dramatycznego finału?

Druga część cyklu autorstwa wspaniałej amerykańskiej twórczyni powieści historycznych Sharon Kay Penman, opisującego początki dynastii Plantagenetów w Anglii skupia się na panowaniu Henryka II, jego narastającym konflikcie z arcybiskupem Canterbury, Becketem i powolnym oddalaniu się od siebie królewskiej pary. Trudno było przypuszczać, że miłość Henryka i Eleonory, będąca pięknym zwieńczeniem „When Christ and His Saints Slept”, przybierze takie oblicze w drugim tomie, a przecież wszystko co najgorsze jeszcze przed nimi i zostanie opisane dopiero w trzecim tomie. Z dużym zainteresowaniem czytałam o wypalającej się miłości głównych bohaterów, jak i o tym co stało się z przyjaźnią króla i Thomasa, jego kanclerza, późniejszego arcybiskupa, brutalnie zamordowanego w katedrze w Canterbury. Wielkie zaufanie, przyjaźń bez zastrzeżeń kończą się nieoczekiwanie w momencie objęcia przez Becketa nowego stanowiska. Nie ukrywam, że w tym konflikcie króla z Becketem, współczułam Henrykowi i zdecydowanie go popierałam. A przecież Henryk nie ustępował Thomasowi w okazywaniu dumy, uporu, zaciętości, nienawiści. Henryk w ogóle nie jest tu przedstawiony jako osoba bez skazy, wręcz przeciwnie. Jest pełen wad, krzywdzi bliskie osoby, wpada w ataki wściekłości nie do pokonania, ale jest przede wszystkim prawdziwym człowiekiem, co jest dużą zasługą autorki. Inny jest Becket, budzi niechętne uczucia, tylko z rzadka współczucie, jak na przykład w chwili śmierci i tuż po niej, kiedy jego obnażone, wycieńczone ciało nosi ślady bestialskiego zabójstwa, jak i wcześniej zadanych ran spowodowanych samobiczowaniem czy robactwem gnieżdżącym się we włosiennicy. Scena naprawdę obrzydliwa, tym bardziej, że zbiera się tłum chcący zdobyć relikwie człowieka już w chwili śmierci uznanego za świętego. Trzy dni później ma miejsce pierwszy cud…

Sharon Kay Penman pisze naprawdę dobrze, pięknym językiem, z pełnym wyczuciem epoki, popartym pasją i badaniami. Przybliża historię w sposób niezwykle zajmujący. Zapewne nie jest ta książka jej szczytowym osiągnięciem, jak „The Sunne in Splendour”, ale to wciąż bardzo dobra literatura. Szkoda tylko, że próby wprowadzenia tej autorki na polski rynek zakończyły się kompletnym fiaskiem, bo to, co zrobiło pewne wydawnictwo z książką „Słońce w chwale” sprawiło, że potencjalny czytelnik jej kolejnych książek, czytając tylko jedną trzecią oryginalnej wersji (bez wyjaśnienia, że to tylko pierwsza część, a najlepsze dopiero przed nami),już się zniechęcił i po kolejne tytuły, jeśli tylko zostaną przetłumaczone i wydane, nie sięgnie. Wielka szkoda i wielka strata dla miłośników angielskiego średniowiecza.

Doskonała lekcja historii. Barwna, pełna życia, ze wspaniale nakreślonymi bohaterami. Bardzo wciągająca (poza końcówką, która była według mnie zbyt rozwlekła),przykuwa uwagę i inspiruje do poszukiwań: jak to w końcu było z tym męczennikiem Thomasem Becketem i dlaczego tak pięknie zapowiadające się małżeństwo Henryka II i charyzmatycznej Eleonory Akwitańskiej, prowadzi do...