Książka z początku jest nudna, fakt, ale gdy tylko główna bohaterka trafia do obozu, akcja zaczyna się rozkręcać, żeby potem pędzić jak szalona. Dlatego jeżeli po kilkudziesięciu stronach jesteście znudzeni, przemęczcie się i czytajcie dalej, bo zdecydowanie warto!
Początkowo Emma może nieco irytować. Rozumiem, że śmierć matki była dla niej wielką tragedią, ale bez przesady. Dziewczyna słysząc "jezioro" od razu zaczyna doszukiwać się jakiś aluzji, bo skoro jej matka utonęła w jeziorze, ta osoba na pewno powiedziała to specjalnie, ona musi mieć coś wspólnego z tą tragedią...serio? Poza tym od jej śmierci przez jakieś dwa tygodnia nie jadła (wymiotowała na widok jedzenia), nie wychodziła z domu, nie myła się. Jak dla mnie zdecydowana przesada, jakieś to wszystko naciągane i przesłodzone. Ale spokojnie, z czasem bohaterka bardziej skupia się na działaniu niż opłakiwaniu. Co nie zmienia faktu, że jest dość bezbarwną postacią, nie wiemy ile ma lat, co lubi, czym się zajmuje.
Uczestnicy obozu dostają coraz dziwniejsze zadania, nie mogą sobie ufać, nie wiedzą,co jest szczere, a co wyreżyserowane. Jednak najczęściej to głównej bohaterce przydarzają się różne trudne i momentami przerażające sytuacje. W trakcie przebywania w obozie, dziewczyna dostaje kolejne zdjęcia, dowiaduje się również, że zamek, w którym przebywają obozowicze, pełnił niegdyś inną funkcję. A o tym, co działo się tam przed laty, możemy dowiedzieć się z innego wątku, któremu poświęcone jest kilka rozdziałów, przeplatających się z akcją, gdy dziewczyna jest w obozie oraz gdy dopiero co dowiedziała się o śmierci matki.
Książkę czyta się bardzo szybko. Mi przebrnięcie przez nią, zajęło zaledwie dwa dni, mimo że ma ona około 400 stron. Ale nic dziwnego, akcja toczy się bardzo szybko, książka jest ciekawa no i niesamowicie wciąga. Ciągle coś się dzieje, albo Emma analizuje tok, czego zdążyła się już dowiedzieć (co wbrew pozorom wcale nie jest nudne
Nie mogę zapomnieć o tym, co skusiło mnie do przeczytania „Stigmaty”. Jest to oczywiście okładka. Przepiękna, po prostu. Niezwykle strojna, z przepychem, ale w granicy dobrego smaku.
Daję jej dobrą ósemkę. Dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła. No i te zwroty akcji, te tajemnice...serdecznie polecam!

Książka z początku jest nudna, fakt, ale gdy tylko główna bohaterka trafia do obozu, akcja zaczyna się rozkręcać, żeby potem pędzić jak szalona. Dlatego jeżeli po kilkudziesięciu stronach jesteście znudzeni, przemęczcie się i czytajcie dalej, bo zdecydowanie warto!
Początkowo Emma może nieco irytować. Rozumiem, że śmierć matki była dla niej wielką tragedią, ale bez...