Odebranie komuś życia nie jest proste. Nie wystarczy tylko wykonać jednego fizycznego ruchu, żeby zabić. Morderstwo to przede wszystkim doskonale skonstruowany plan, podszyty niekoniecznie racjonalnym motywem. Jednak zbrodnia z zimną krwią niesie ze sobą dwie ofiary: zamordowanego i zabijającego. O ile pierwszy z nich traci życie, o tyle drugi duszę.

Richard Papen, główny bohater, a za razem narrator, po tym, jak rzucił studia medyczne postanowił kontynuować naukę języka greckiego na jednym z uniwersytetów w Nowej Anglii. Chcąc uciec jak najdalej od rodziców przeprowadził się do Hampden, zdobył stypendium i bardzo szybko dołączył do zamkniętej grupy uczniów profesora Morrowa. Rok, który Richard miał spędzić na studiowaniu greki był dla niego wielką zagadką i z pewnością nie spodziewał się tego, że te kilka miesięcy będą miały dramatyczny wpływ na jego przyszłe decyzje.

Debiut Donny Tartt to nie tylko powieść obyczajowa opowiadająca o życiu nastolatka próbującego odnaleźć siebie w nowej roli. To również doskonała historia z wątkiem psychologicznym, a także raczkującej zagadki. Mimo że prym wiedzie tutaj odtwarzanie rzeczywistości, to nie ulega wątpliwości, że jednym z głównych kierunków fabuły jest opisywanie motywów zbrodni, którą popełnili bohaterowie. Dowodem na to są już pierwsze strony powieści, kiedy Richard nie usprawiedliwia siebie, nie wyrzuca przyjaciołom lekkomyślności tylko rzeczowym tonem wyjaśnia, dlaczego doszło do morderstwa.

Dzięki niesamowicie dojrzałemu językowi oraz niecodziennej fabule, czytanie Tajemnej historii to sama przyjemność. Książka uzależnia od siebie i choć wiele fragmentów wydaje się być przydługie, to tak naprawdę bez tych wszystkich elementów opowieść była by wybrakowana.

Bohaterowie to kwestia kluczowa, jeśli chodzi o Tajemną historię. Donna Tartt poszła trochę w ślady Dostojewskiego przy tworzeniu swoich postaci. Każdy z nich jest inny, wyjątkowy, ale również na swój sposób dziwny, skomplikowany. Do tego każdy ma osobną historię życia i choć z pozoru wszystkich łączy zamiłowanie do języka greckiego, do kultury antycznej w ogóle, to są różni. Różni pod względem psychiki, sposobu postrzegania świata. To zróżnicowanie charakterów wzbogaca Tajemną historię, powoduje, że staje się ona pod względem psychologicznym interesująca. Głównie dlatego, że każdy z bohaterów w inny sposób zareagował po dokonaniu morderstwa, mieli odmienne motywy.
Mimo tego że to Richard Papen jest tutaj głównym bohaterem, a zarazem narratorem opowieści, to najbardziej intrygujący spośród całej grupki przyjaciół wydaje się być Henry. Ten chłopak to współczesne odzwierciedlenie geniuszu Mycrofta Holmesa. Jego ambicja, zapał do pracy, a następnie późniejsze zmiany charakteru nie pozwalają na to, aby Henry'ego polubić. Jako bohater interesuje, ale nie wzbudza żadnej pozytywnej czy negatywnej reakcji. Można się nawet posunąć do stwierdzenia, że jest to postać idealna pod każdym względem - szarmancki, uczciwy, ale jednocześnie niesamowicie przebiegły i zorganizowany. Przy nim zarówno Richard, jak i doktor Morrow ze swoimi studentami wydaje się być nijaki, szary, a może nawet przezroczysty.

Tajemna historia Donny Tartt to książka wyjątkowa w każdym aspekcie - językowym, fabularnym, postaciowym. Zachwyca, ale jednocześnie nie pozwala na to, aby poświęcić jej dużo uwagi. A na sam koniec pozostaje nie tylko niedosyt, ale także pewien sentyment. Bo Donna Tartt stworzyła coś, do czego warto wrócić, przeczytać jeszcze kilka razy i odkryć jak bardzo wielowarstwowa jest ta historia.

Odebranie komuś życia nie jest proste. Nie wystarczy tylko wykonać jednego fizycznego ruchu, żeby zabić. Morderstwo to przede wszystkim doskonale skonstruowany plan, podszyty niekoniecznie racjonalnym motywem. Jednak zbrodnia z zimną krwią niesie ze sobą dwie ofiary: zamordowanego i zabijającego. O ile pierwszy z nich traci życie, o tyle drugi duszę.

Richard Papen, główny...