Książka składa się z trzech części. Pierwsza to zeznania „Masy”, w sumie najciekawsza. Trzeba czytać uważnie, żeby nie pogubić się w postaciach, pseudonimach itp. Druga część opisuje zmagania autora z prokuraturą, służbami itd. Rozdziały te są słabe mają dużo błędów, niedopowiedzeń w ogóle nie poparte jakimikolwiek wiarygodnymi źródłami. Autor opisuje różne afery z udziałem służb, głównie WSI, powiązania rządzącego wtedy SLD z grupą „pruszkowską”. Jedynym sprawiedliwym, który chciał wyjaśniać aferę, był … prezes z Żoliborza. Trzecia część, która zajmuję prawie połowę książki to skany tajnych zeznań „Masy” z 2000 r.
Na koniec mała uwaga dla autora, który niby tak się zna na ( cytuję frazę często używaną w książce ) „służbach tajnych”. Skrót WSW oznacza Wojskowa Służba Wewnętrzna ( była jedna miała centralne dowództwo ) a nie Wojskowe Służby Wewnętrzne ( sugerowanie, że było kilka takich służb ) niby mały szczegół, ale bardzo ważny jeśli chce się być wiarygodnym.

Książka składa się z trzech części. Pierwsza to zeznania „Masy”, w sumie najciekawsza. Trzeba czytać uważnie, żeby nie pogubić się w postaciach, pseudonimach itp. Druga część opisuje zmagania autora z prokuraturą, służbami itd. Rozdziały te są słabe mają dużo błędów, niedopowiedzeń w ogóle nie poparte jakimikolwiek wiarygodnymi źródłami. Autor opisuje różne...