Można się i pośmiać i czegoś nauczyć, np. tego jak zdystansować się od niektórych bzdur wygłaszanych przez naszych szefów (i wszelkiej maści biznesowo-życiowych kołczów). Ale mam wrażanie, że można to było napisać/przetłumaczyć lepiej. Takie minus siedem, plus sześć:)

Można się i pośmiać i czegoś nauczyć, np. tego jak zdystansować się od niektórych bzdur wygłaszanych przez naszych szefów (i wszelkiej maści biznesowo-życiowych kołczów). Ale mam wrażanie, że można to było napisać/przetłumaczyć lepiej. Takie minus siedem, plus sześć:)

Zapamiętać warto sformułowanie "aktywne niezaangażowanie". Książka o świetnej okładce to Wunderwaffe w walce z pracoholizmem i typową dla prymusów nadgorliwością wobec pracodawcy, wynoszonego niemal do rangi Boga. Zostaje w pamięci, mogę cytować ją godzinami.
Nic nie jesteśmy winni firmie, która może nas zamienić na "nowszy model" lub wyrzucić na bruk z dowolnych pobudek.
Autorka nie poddaje wprost rozwiązań, w jaki sposób lenistwo uskutecznić. Wskazuje, że nasze poświęcenie pracy w najwspanialszych latach życia jest bezcelowe. Kluczem jest obserwacja innych i wczytanie się w treść "Witaj lenistwo", która jest pożywką dla szarych komórek jak twórczość Yuvala Noah Harariego, tyle że we francuskim wydaniu.
Warto czytać uważnie, rozwiązania znajdujemy między wierszami. Książka napakowana jest wiedzą i cytatami z literatury (pośród wielu: "Nowy wspaniały świat", "Bazyliszek"),odniesieniami do Marksa, Stalina, Hegla. Chylę czoło przed warsztatem wiedzy zawartej w "Witaj lenistwo".
Sarkastyczna do bólu. Obnaża mechanizmy działania UE i firmy. Jeśli za bardzo kochasz pracę, warto się zapoznać z tą pozycją. Autorka sugeruje, że zaharowujemy się bez sensu, produkując "potlacze", by je potem roztrwonić. Fabryki są zamykane, by przynieść wielkie zyski prezesom. Im mniej pracowników, tym więcej kasy dla nich.
Spis książek na końcu jest jak wytrych, który otwiera drogę do dalszych poszukiwań ciekawej literatury.
Jako lekarstwo na ślepe poświęcenie się pracy lektura tej książki jest bardzo przydatna.
Szefowie wyskują nas, zabierają nasz wolny czas, wyciskają jak cytrynę. Żadnych stenymentow, nie ty to ktoś inny. Zastępy ludzi chętnie wykonają naszą pracę. "Jesteś tylko trybem w maszynie, który da się zastąpić". Dlatego już dziś zmniejszaj wysiłki. Bierz przykład z kolegów i koleżanek, którzy wykonują krecią robotę, realizując niezbędne minimum zadań znikomym wysiłkiem. Zgodnie z cytowanymi przez autorkę "Zasadami Dilberta" udawaj, że masz strasznie dużo pracy, biegaj z plikiem dokumentów, z pracy wychodzi z teczką, lub lepiej laptopem, by było widać jaką masę roboty masz do wykonania. Powodzenia.

Zapamiętać warto sformułowanie "aktywne niezaangażowanie". Książka o świetnej okładce to Wunderwaffe w walce z pracoholizmem i typową dla prymusów nadgorliwością wobec pracodawcy, wynoszonego niemal do rangi Boga. Zostaje w pamięci, mogę cytować ją godzinami.
Nic nie jesteśmy winni firmie, która może nas zamienić na "nowszy model" lub wyrzucić na bruk z dowolnych...

"Pochwała Lenistwa" Bertranda Russella w wersji współczesnej, rozwleklejszej, mniej zabawnej i generalnie gorszej. Autorka krytykuje i ośmiesza współczesny kapitalizm w jego odsłonie korporacyjnej.

Książka, skierowana (jak mi się wydaje) przede wszystkim do Francuzów, została wydana w 2003 roku, nie tak dawno po pęknięciu bańki dot com. Wiele opisanych w książce anegdot odnosi się do problemów tamtego czasu we Francji (układy między firmami a władzą, machlojki CEO największych francuskich korporacji, etc.),a reszta to przydługa krytyka korporacyjnego życia (wieczne spotkania, reorganizacje, itd.).

Autorka często cytuje różnych filozofów, jednak mam wrażenie że nie nadaję tym cytatom dużej wagi, a bardziej chwali się znajomością twórczości owych filozofów.

Sytuację ratuję kilka trafnych i głębszych spostrzeżeń, które jednak toną w morzu pustych i powtarzalnych zdań, często silących się na śmieszność, której jednak brakuje. Z cenniejszych obserwacji można wymienić krytykę korporacyjnej nowomowy jako narzędzia do kolektywizacji i wywierania wpływu na pracowników oraz problemy kapitalizmu (takie jak nastawienie na produkcję, często nikomu niepotrzebną, bezcelowość i redundancję wielu stanowisk, czy nierówny rozkład pracy). Jednak szczególnie te ostatnie obserwacje znacznie trafniej i zabawniej ujął Russell w "Pochwale Lenistwa", do lektury której zachęcam.

"Pochwała Lenistwa" Bertranda Russella w wersji współczesnej, rozwleklejszej, mniej zabawnej i generalnie gorszej. Autorka krytykuje i ośmiesza współczesny kapitalizm w jego odsłonie korporacyjnej.

Książka, skierowana (jak mi się wydaje) przede wszystkim do Francuzów, została wydana w 2003 roku, nie tak dawno po pęknięciu bańki dot com. Wiele opisanych w książce anegdot...