Moja przygoda z Czubajem trwa.
W „Zanim znowu zabiję” Czubaj zmienił narrację z trzecioosobowej na pierwszoosobową. Nie rozumiem tego zabiegu – czyta się gorzej.
Jak zwykle mamy kilka równoległych wątków, bardzo dobrze poprowadzonych. Tym razem nie mam żadnych zastrzeżeń do zakończenia 

Było kilka akcentów, które kojarzyły mi się bardzo osobiście.
Miejscem zbrodni jest Superjednostka, w której kilka lat mieszkałam. Pojawia się też przez chwilę moje nazwisko 

Wszystkich, którzy stosunek do futbolu mają taki jak ja, czyli pełen niezrozumienia, uspokajam – piłka nożna jest tu faktycznie tylko tłem 
Ponadto pojawia się prokurator Szacki. Trąci lizusostwem.
Pojawia się też katastrofa smoleńska – takie to… tanie

Mamy również dramatycznie-patetyczne zdania w stylu „Nie wiedziałem jeszcze, że następnych kilkadziesiąt godzin odciśnie się na zawsze na moim życiu”

I jeszcze jedno skojarzenie. Duet Heinz-Kastoriadis przypomina mi nieco duet Bolitar-Win 

Na koniec jedna uwaga – nie rozumiem tego podkreślanego na każdym kroku uwielbienia dla Marka Krajewskiego. Czubaj pisze zdecydowanie lepiej.
Czas na kolejną część, bo to naprawdę dobre polskie kryminały 

Moja przygoda z Czubajem trwa.
W „Zanim znowu zabiję” Czubaj zmienił narrację z trzecioosobowej na pierwszoosobową. Nie rozumiem tego zabiegu – czyta się gorzej.
Jak zwykle mamy kilka równoległych wątków, bardzo dobrze poprowadzonych. Tym razem nie mam żadnych zastrzeżeń do zakończenia 

Było kilka akcentów, które kojarzyły mi się bardzo osobiście.
Miejscem zbrodni jest...