„Niech ujadające psy, usłyszą ryk lwów”

Długo oczekiwana przez wszystkich fanów i entuzjastów dobrej fantasy, kolejna (po „Obietnicy Krwi”) cześć trylogii Briana McClellan’a, zatytułowana „Krwawa Kampania”. Już po raz drugi wplatani zostajemy w burzliwe, pełne zakrętów i niespodzianek losy marszałka polnego Tomasa, jego syna Taniela Dwa Strzały czy niestrudzonego detektywa Admara, wpisane w krajobraz, budzącego się po wojskowych przewrocie królestwa Ardo. A problemów, jak możemy się domyślić, nie brakuje: nieustabilizowana sytuacja wewnętrzna (szeroko rozumiana), nadal nie wygaszone ogniska oporu, brutalna, zakrojona na wielką skale inwazja sąsiedniego Kezu, bezwzględna walka o przejęcie władzy i intratnych interesów w samym mieście (spiski, intrygi, polityczne targi, skrytobójstwa, zakulisowe przymierza i ciche układy) i jakby tego było mało pałający żądzą zemsty, na wpół obłąkany, okaleczony BÓG. To wyzwania (trafi się również kilka innych) z którymi będą musieli zmierzyć się nasi bohaterowie, tworząc barwną historie o dziwnie splatających się ludzkich losach, zawiłościach ludzkich charakterów, wielkich i małych namiętnościach, tęsknotach, dylematach, trudnych decyzjach oraz odpowiedzialności jaką niesie za sobą władza, w każdej postaci. O przeszłości, z której czasami nie sposób się wyzwolić i trudnych decyzjach, które niezależnie od konsekwencji, po prostu trzeba podjąć.

„Zignorował ich protesty. Czasami nienawidził się za to, co musiał zrobić. Za zabijanie, kłamstwa, kradzieże. Manipulowanie ludźmi.

-Jedna przysługę-BO uniósł palec- Wszystko, czego sobie zażyczysz od ostatniego żyjącego członka adrańskiej, królewskiej kamaryli.

Jedna przysługę. Nawet jeśli będę musiał wyrżnąć sobie drogę przez Kez, żeby odnaleźć waszego syna.

[...]Będą się jeszcze opierać. Dyskutować. Wykłócać, ale Bo już widział w ich oczach, że wygrał”.

Autor serwuje nam widziany z szerokiej, kilku torowej perspektywy brutalny i okrutny obraz wojny w jej niemal każdym, możliwym aspekcie, wzbogacony dodatkowy o wszechobecną magię w jej ciekawej, nowatorskiej postaci: (Prochowi Magowie, Uprzywilejowani , Zdolni itd… ) W tle konfliktu wychodzą na jaw coraz to nowe informacje dotyczące naszych bohaterów, które w sposób istotny wpływają na odbiór ich literackich kreacji oraz zrozumienie motywów, którymi kierują się podejmując określone decyzje i wybory. Po raz kolejny otrzymujemy barwną, rozbudowaną i prawdziwie epicką opowieść, która wciąga nas bez reszty, trzymając za przysłowiowe gardło, niemal od pierwszej do ostatniej strony.

„Sięgnął i wyczuł proch kezańskiej piechoty. Wystarczyła jedna myśl, by go podpalić. Siłą umysłu skierował wybuch w stronę przeciwną do siebie i umocnień. Huk zadzwonił mu w uszach i powalił na kolana. Każda uncja prochu w promieniu kilkunastu jardów wyleciała w powietrze. Wokół widział tylko krwawa jatkę”.Książka trzyma solidny poziom swojej poprzedniczki i podobnie jak w odniesieniu do pierwszego tomu powieść Briana McClellan’a zasługuje na nasza szczególną uwagę, zaś samo nazwisko autora warte jest zapamiętania. Naprawdę polecam.

„Niech ujadające psy, usłyszą ryk lwów”

Długo oczekiwana przez wszystkich fanów i entuzjastów dobrej fantasy, kolejna (po „Obietnicy Krwi”) cześć trylogii Briana McClellan’a, zatytułowana „Krwawa Kampania”. Już po raz drugi wplatani zostajemy w burzliwe, pełne zakrętów i niespodzianek losy marszałka polnego Tomasa, jego syna Taniela Dwa Strzały czy niestrudzonego...