Początek i koniec książki podobał mi się bardzo. Niestety, akcja nie miała równego tempa i czasami nieco mi się dłużyła.
Gdyby rozebrać "Zwilczoną" na części składowe mamy tutaj ciekawą główną bohaterkę (która- odniosłam takie wrażenie- ma za pewne dużo z Autorki lub jej fascynacji), Mazury i ich przyrodę, a nawet odrobinę magii- a właściwie czy jest to magia? Kim jest wilczyca, dowiecie się czytając tę książkę.
Niestety, wątek z Władkiem średnio mi się podobał. Nie podobało mi się jakieś takie niezdecydowanie Jaśminy, mam wrażenie, że na jego miejscu mógłby znaleźć się każdy inny, atrakcyjny i w miarę inteligentny facet. To zauroczenie odebrałam bardziej jak próbę ucieczki od rzeczywistości, która zaczęła przerastać Jaśminę. A postać Władka, jaką przedstawiła Autorka, wydała mi się jakaś mdła, takie trochę "ciepłe kluchy" pod maską uwodziciela z kryzysem wieku średniego. Ucieszyło mnie zakończenie, uratowało tę książkę.
Powieść jest typowo kobieca, mówi o poszukiwaniu własnego "ja", o życiu, które często sprawia nam nieoczekiwane niespodzianki, zarówno dobre jak i złe.
Jako że tak bardzo spodobała mi się droga, jaką przebyła Jaśmina, by stać się sobą, na pewno sięgnę po drugą część cyklu ("Sekretna zima Jaśminy").
Dodatkowy plus stanowią ilustracje kilku postaci kobiecych- przychodziły mi na myśl kobiety malowane przez Lenę, przyjaciółkę głównej bohaterki.
Jednego nie mogę zrozumieć- co znaczy określenie "husky-girl"? Nadużywanie tego terminu, którego znaczenia mogłam się jedynie domyślać, nieco mnie denerwowało. Czasami miałam też wrażenie że Autorka próbuję w jednej książce upchnąć zbyt wiele- polskie wierzenia i szeptuchy, problemy małżeńskie, poszukiwanie siebie- niestety wpłynęło to na brak dynamizmu w środkowej części powieści. Szkoda że Autorka nie rozwinęła wątku księgi, na co mam nadzieję w części drugiej cyklu.
Według mnie książka zasługuje na ocenę "dobrą" (6/10), gdyż pomimo pewnych uwag zostaje w pamięci, a postaci kobiece polubiłam.

Początek i koniec książki podobał mi się bardzo. Niestety, akcja nie miała równego tempa i czasami nieco mi się dłużyła.
Gdyby rozebrać "Zwilczoną" na części składowe mamy tutaj ciekawą główną bohaterkę (która- odniosłam takie wrażenie- ma za pewne dużo z Autorki lub jej fascynacji), Mazury i ich przyrodę, a nawet odrobinę magii- a właściwie czy jest to magia? Kim jest...