"Nie ciągnij Supermana za pelerynę, nie pluj pod wiatr, nie ściągaj maski Samotnemu Jeźdźcowi, nie zadzieraj z Winem."

Moja znajomość z Cobenem zaczęła się od tej książki i, choć to tylko jedna powieść, niewiele ponad trzysta zadrukowanych kartek, to już wiem, że relacja między mną a tym panem będzie bardzo przyjemna. Ba, jestem tego pewna.
Jego styl to taka przyjemna mieszanka szybko toczących się wydarzeń, krótkich i trafnych opisów oraz zabójczych dialogów, których nie można nie kochać. Uwielbiam sposób, w jaki wykreowani są bohaterowie - nie w rodzaju "ten a ten jest taki a taki, bo autor tak mówi i już", ale ich charaktery dają się odczytać z ich słów, ich decyzji, błędów, lęków. To bardzo cenię w książkowych postaciach - gdy wyróżniają się z tłumu, pozostając ludzcy. Chyba nikt nie lubi idealnych supermenów, którzy nawet uśmiechają się sztucznie, nie wspominając o zachowaniu.
Nie wiem wprawdzie, czy każda z książek Cobena jest tak genialna jak ta, ale już na kredyt daję mu miano jednego z moich ulubionych pisarzy. Może niesłusznie, czas pokaże.

A najnowszą miłością mojego życia jest Win, niech się biedak boi. Kolejnego kandydata na męża szybko nie znajdę, więc pozostanie pierwszy w rankingu przez dłuższy czas.

"Nie ciągnij Supermana za pelerynę, nie pluj pod wiatr, nie ściągaj maski Samotnemu Jeźdźcowi, nie zadzieraj z Winem."

Moja znajomość z Cobenem zaczęła się od tej książki i, choć to tylko jedna powieść, niewiele ponad trzysta zadrukowanych kartek, to już wiem, że relacja między mną a tym panem będzie bardzo przyjemna. Ba, jestem tego pewna.
Jego styl to taka przyjemna...