Dwóch bohaterów: Rysiek Lewandowski i Marymont. Ulica jak Moloch, żywi się swoimi dziećmi, żeruje na nich, więżąc ich w swoim nienasyconym i obojętnym na wszystko cielsku. I to są chyba jedne z najbardziej wyrazistych fragmentów książki.
Wczytując się w klimat, rzeczywiście trudno się dziwić, że socjalizm, komunizm, partia, towarzysze stały się watahą, do której chciał przyłączyć się Rysiek, którego lata odmierzane były głodem. Pomijając ideologiczny filtr, to opowieść o poszukiwaniu lepszego życia, o wybijaniu dziury w brzuchu Molocha. A potwór jest wciąż głodny. Pozostaje beznadziejna walka o buty, które będą mogły wyprowadzić w to właśnie lepsze życie. Ale Moloch bawi się swoimi dziećmi, dając złudną nadzieję wspólnoty, która ramię w ramię będzie walczyć o lepsze, wpychając w kolejną utopijną pułapkę.
Plejada bohaterów, którzy wcale bohaterami nie są. każdy po prostu chce przeżyć. A przeżyć dobrze, bez nienawiści, nosząc w sobie bolesną nadzieję w beznadziejności marymonckiego więzienia, może to właśnie bohaterstwo?
Brawo, panie Marku!

Dwóch bohaterów: Rysiek Lewandowski i Marymont. Ulica jak Moloch, żywi się swoimi dziećmi, żeruje na nich, więżąc ich w swoim nienasyconym i obojętnym na wszystko cielsku. I to są chyba jedne z najbardziej wyrazistych fragmentów książki.
Wczytując się w klimat, rzeczywiście trudno się dziwić, że socjalizm, komunizm, partia, towarzysze stały się watahą, do której chciał...