Częstokroć spotkam się z opinią, że przez nazwisko Masłowskiej powinno się rozumieć tylko pustosłowie i prowokację; przenigdy z tym zarzutem się nie zgodzę, powołując się chociażby na powyższy tytuł. Skondensowana treść, starożytna forma okraszona współczesnością - rzekłabym, dramat społeczny XXI wieku - oraz zrównoważenie humoru i refleksji.
Absurdalnie zniekształcony świat trzech pokoleń: babci na wózku inwalidzkim, żyjącej wspomnieniami II wojny światowej, córki Haliny, butnej i zaczytanej w szmatławcach, wnuczki - Małej Metalowej Dziewczynki, bezczelnej, będącej dzieckiem Internetu. Gdzieś tam obok funkcjonuje Bożena aka Gruba Świnia, ale nie chce swoją otyłością przeszkadzać ludziom w ich polach widzenia. Jest amoralny aktor, bezpruderyjna Edyta, jest wszystko. Nawet Polska.
„Każdy wie że Polska głupi kraj, biedny i brzydki. Architektura brzydka, pogoda ciemna, temperatura zimna, nawet zwierzęta uciekły i schowały się w lasach. W telewizji złe programy, dowcipy niedowcipne, prezydent wygląda jak kartofel, a premier jak kabaczek.”
Ależ Masłowska się naśmiewa z naszych przywar, z tych ocalonych opakowań po kefirze, z fatalnego zawierzenia w gazetki typu "Nie dla Ciebie" (swoją drogą, mistrzowski zabieg!), a także w horoskopy w nich zamieszczone. Gdzie nasza tożsamość narodowa, czy wciąż jesteśmy Polakami, czy jednak naszymi duszami zawładnął kosmopolityzm i nazywamy siebie Europejczykami? Czy naprawdę znajdujemy się w stanie gorzkiego impasu? Dlaczego pozwalamy na upadek kultury i boimy się bliskości? Gdzie tolerancja?
Genialne sprezentowany zanik więzi rodzinnych; podstawowa jednostka w społeczeństwie okazuje się być w całkowitym rozpadzie, trochę przypomina to "Tango" Mrożka, ale w sposób futurystyczny, kilkadziesiąt lat później, kiedy już wszystko miało miejsce i znaleźliśmy się w centrum wulgaryzmu, groteskowości dwustuprocentowej, wylądowaliśmy na śmietniku śmietników. Wegetujemy gdzieś pomiędzy wizytą w Karfurze a wożeniem produktów w wózku z Tesco. Kiedy to "nasza kamienica" przeistoczy się w gruz? Kiedy do nas dotrze, że cała jałowa egzystencja to zaledwie spaprany scenariusz do filmu pt. "Koń który jeździł konno"?
Ja tę parodię przyswajam w całości, przyjmuję i wybucham śmiechem, a kiedy trzeba, zastanawiam się nad piętnowanymi słabościami. Dołóżmy precyzyjną zabawę językiem, zaskakującą mowę potoczną, błyskotliwość i mamy spory sukces, a przy tym wszystkim są akty, sceny i didaskalia, rodem z klasyki!

Częstokroć spotkam się z opinią, że przez nazwisko Masłowskiej powinno się rozumieć tylko pustosłowie i prowokację; przenigdy z tym zarzutem się nie zgodzę, powołując się chociażby na powyższy tytuł. Skondensowana treść, starożytna forma okraszona współczesnością - rzekłabym, dramat społeczny XXI wieku - oraz zrównoważenie humoru i refleksji.
Absurdalnie zniekształcony...