Na okładce napis, iż jest to "arcydzieło kobiecej literatury tureckiej" cóż czy arcydzieło czy tylko dzieło pozostawię bez odpowiedzi. Coś innego, mam słabość do tego typu książek, na przykładzie kultury japońskiej, czy jak w tym wypadku tureckiej. Turcja schyłek XIX wieku, narastające problemy polityczne młodoturków, powodują wygnania, w tym wygnanie Tawika nieszlachetnego męża, który w przebraniu kobiety naśladował swą żonę. Poprzez wygnanie córka Tewika Rabia, zostaje wychowana przez despotyczną matkę i dziadka, który chcąc otrzymywać dochody z kunsztu muzycznego Rabii posyła ją do pałacu derwisza by kształcił ją na śpiewaczkę Koranu. Rabia zyskuje swym śpiewem uznanie wielkich ludzi Turcji, opuszcza matkę by zamieszkać z ojcem który powrócił z wygnania. Losy życia Rabii toczą się wokół świętobliwości, śpiewu Koranu, modlitw, kształceniu się, poprzez problemy polityczne, ponowne wygnanie jej ojca, miłość, która musi przezwyciężyć różnice kultur, religii, pochodzenia. W dość przystępny sposób przedstawiona kultura turecka kobiet, choć w tym wypadku jest mowa o jednej kobiecie Rabii stanowczej, dążącej do celu zdeterminowanej, nie poddającej się, jej los i oddanie jest czymś na co się godzi, co wprowadza w jej życie spokój i harmonię.

Na okładce napis, iż jest to "arcydzieło kobiecej literatury tureckiej" cóż czy arcydzieło czy tylko dzieło pozostawię bez odpowiedzi. Coś innego, mam słabość do tego typu książek, na przykładzie kultury japońskiej, czy jak w tym wypadku tureckiej. Turcja schyłek XIX wieku, narastające problemy polityczne młodoturków, powodują wygnania, w tym wygnanie Tawika nieszlachetnego...