Pan Kim Young-ha powiedział, że zatytułował swoją książkę „Czarny kwiat”, bo kolor ten powstaje z połączenia wszystkich barw, a w tej powieści wszystko się miesza: religie, rasy, stany i płci. Koreańskie tradycje zderzają się z ciężką rzeczywistością życia na Jukatanie. Szamanizm walczy o dominację z chrześcijaństwem. Feudalny porządek przegrywa z kretesem i podobnie szybko umierają utopijne nadzieje na nowe, dobre życie za oceanem.

Autor z niesamowitą dokładnością i empatią opisuje wszystkie rozterki, problemy i wybory emigrantów. Pozwala zrozumieć i poczuć ich trudną sytuację. To nie lada sztuka przedstawić naród w tak trudnej dla niego sytuacji i zrobić to w sposób tak przejrzysty. My, Polacy, potrafimy zrozumieć rozterki narodu koreańskiego na uchodźstwie, ale problemy wynikające z tak silnej hierarchizacji społeczeństwa są dla nas nowe. Mimo to, dzięki doskonałemu warsztatowi autora, z łatwością możemy je zrozumieć. Podobnie inne kwestie wynikające z „koreańskości” bohaterów, które powinny być dla polskiego Czytelnika cokolwiek skomplikowane, stają się po lekturze bardzo oczywiste. To chyba największy atut "Czarnego kwiatu" i twórczości pana Kima Young-ha – z wielką wprawą i wyrozumiałością wprowadza odbiorcę w inny świat.

Więcej: https://azjatyckapolka.wordpress.com/2015/08/19/kim-young-ha-czarny-kwiat/

Pan Kim Young-ha powiedział, że zatytułował swoją książkę „Czarny kwiat”, bo kolor ten powstaje z połączenia wszystkich barw, a w tej powieści wszystko się miesza: religie, rasy, stany i płci. Koreańskie tradycje zderzają się z ciężką rzeczywistością życia na Jukatanie. Szamanizm walczy o dominację z chrześcijaństwem. Feudalny porządek przegrywa z kretesem i podobnie szybko...