Pierwszy raz kompletnie nie wiem, co napisać o książce. Nie chcę się powtarzać z poprzednim tomem, ale chyba będę musiała... Tego właśnie nie lubię w seriach - w większości wszystkie tomy są do siebie podobne budową i stylem, przez co ciężko napisać coś nowego, innego o każdym z nich. To ciężki orzech do zgryzienia dla recenzenta...

"Źródło" jest bardzo podobne do "Rodu". W sumie autor ani trochę nie zmienił swojego stylu, który można niemal nazwać idealnym, więc raczej nie potrzebuje zmian. Co się zmieniło? Główna bohaterka, jej problemy. Mercy stała się inną osobą, choć ta przemiana była niemalże niezauważalna. Ogromną zaletą książki jest nieprzewidywalność. Nigdy nie wiemy, co jest prawdą, a co kłamstwem, co zdarzy się, kiedy przewrócimy kartkę. Horn trochę się nami bawi, nagle zmieniając nasz punkt widzenia razem z punktem widzenia Mercy. W końcu sami nie wiemy, co o tym wszystkim sądzić.

Horn ma pewien niezwykły dar - potrafi płynnie przenieść się z wątku na wątek, ze sceny na scenę. Nie czujemy, że zmieniło się miejsce, że zmienił się główny wątek. Autor ma doprawdy niezwykłą wyobraźnię, która zdaje się nie mieć granic. Bez żadnego wysiłku wymyśla nowe wątki, nowe motywy i rozwiązania, rozstając się niemal na dobre z przyzwyczajeniami gatunków fantastyki młodzieżowej i paranormal. Tworzy swój własny gatunek.

Więcej: http://zaczytane-zwariowane.blogspot.com/2015/08/218-zrodo-jd-horn.html

Pierwszy raz kompletnie nie wiem, co napisać o książce. Nie chcę się powtarzać z poprzednim tomem, ale chyba będę musiała... Tego właśnie nie lubię w seriach - w większości wszystkie tomy są do siebie podobne budową i stylem, przez co ciężko napisać coś nowego, innego o każdym z nich. To ciężki orzech do zgryzienia dla recenzenta...

"Źródło" jest bardzo podobne do "Rodu"....