Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy kłamiesz, by kogoś chronić, możesz próbować się usprawiedliwiać, bo jesteś pewien – albo tak ci się wydaje – że jesteś w stanie uwolnić kochaną osobę od ciężaru wiedzy.

Dom,w którym dorastałam,jest niczym innym jak sceną. Teatr kłamstw.

- A co jest lepsze? Gdybyś miała wybór? Kontrola czy chaos?
- Szczerze mówiąc, coś pomiędzy - odparłam z uśmiechem.

- (...). To jedna z największych słabości ludzi: chcą być lepsi od innych.

- (...). Czasem dzieje się tak, że ktoś przychodzi na świat "niekompletny". Ta brakująca część odpowiada za człowieczeństwo, i po prostu jej nie ma.

- (...). Ludzie nie żyją w zgodzie z naturą. Są jak wirusy, rozprzestrzeniają się, niszcząc wszystko. Rasa ludzka jest dla natury najgorszym koszmarem.

Zabawne, jak szybko wszystko się zmienia.

- Ludzie nie mogą plotkować na twój temat za twoimi plecami, jeżeli cały czas bezczelnie patrzysz im w twarz.

- Przerażeni ludzie robią głupie rzeczy - (...).

Obiecałam sobie, że w moim życiu nie będzie więcej kłamstw, ale to jak dotąd było chyba największe kłamstwo.

- (...). Mimo wszystko jednak nie sądzę, że powinniśmy bać się zmian.

Według mnie morał tej historii jest taki, że chociaż życie cały czas odbiera ci rzeczy i ludzi , których kochałeś, nigdy nie powinieneś przestać się cieszyć, że żyjesz.

(...) wszyscy chcą mieć coś do powiedzenia.

- I z d e c y d o w a n i e nie powinnaś próbować zabić mojego narzeczonego.
- Niektóre teściowe robiły gorsze rzeczy.

- Ech, Tucker, ty draniu - westchnął Oliver. W jego głosie zadrgało jakieś dziwne uczucie. - Byłeś strasznym kutasem, ale kto chciałby cię tak urządzić? - Nieprzyjemnie mi się zrobiło na ten brak szacunku dla zmarłego. Zerknęłam na Olivera, a on zauważył na mojej twarzy niesmak. - Akurat ty chcesz mi powiedzieć, że nie myślisz tak o nim?
- Owszem, ale on teraz nie żyje.
- Więc jest nieżywym kutasem.

- (...). Co się stało, to się nie odstanie.
- Ale to, co jeszcze się nie stało, nie musi się stać. -(...).