Z jednej strony czuję, że to już koniec. Zakończenie. Pożegnanie. Ostatnia część przygód Kylie w Wodospadach Cienia, rodzinnych tajemnic i skomplikowanych uczuć, ostatnia z pięciu bardzo mile wspominanych przeze mnie książek (a to paranormal romance! Miło wspominane paranormal romance nie zdarza się codziennie. Może dlatego ta seria jest wyjątkowa?). Co prawda, nie czuję takiego samego żalu jak zazwyczaj przy kończeniu jakiegoś cyklu, ale jest to uzasadnione - już niedługo poznamy bowiem nową serię C. C. Hunter, osadzoną w tym samym świecie co Wodospady Cienia, ale tym razem skupiającą się na postaci Delli (a ja uwielbiam postać Delli!). Czy to nie wspaniała wiadomość? (Oczywiście, jak to zwykle bywa, jest jeszcze ta druga, zła wiadomość - znów zapowiada się na trójkącik miłosny, ale chyba to przełknę).

Kylie Galen, naprawdę świetnie wykreowana bohaterka, a na pewno jedna z najlepszych, jeśli o chodzi o ten gatunek literacki, wie już kim jest. Teraz będzie musiała stawić czoła swojemu przeznaczeniu, które zbliża się nieuchronnie, a także sercu - bo czy będzie umiała wybaczyć Lucasowi to co zrobił? Pełny akcji finał serii - niezapomniany i zaskakujący.

Na ogół w książkach podobnych do Wodospadów Cienia wiele rzeczy mnie denerwuje; w szczególności schematyczni bohaterowie, schematyczna fabuła i nieumiejętność pisania na poziomie zdolnym do przetrawienia przez przeciętną czytającą jednostkę. W przypadku powieści C. C. Hunter nigdy nie odnoszę takiego wrażenia. Świat, jaki wykreowała autorka, mimo, że pełny nudzących już wilkołaków, wampirów i wielu innych istot nadnaturalnych, na nowo zadziwia i sprawia, że naprawdę podoba mi się rzeczywistość, w jakiej żyją bohaterowie. Bohaterowie, którzy zdecydowanie zasługują na uwagę. Odważna i wrażliwa Kylie, zbuntowana Della, kochana Miranda, wspaniały Lucas, przyjacielska Holiday, cudowny Burnett... mogłabym wymieniać tak jeszcze długo. Dodając do tego pędzącą akcję, fascynującą historię, lekki styl autorki i piękne wydanie, za które brawa należą się wydawnictwo Feeria, otrzymujemy książki zdecydowanie warte uwagi, a zwłaszcza Wybraną o zmroku, finał - najbardziej nieprzewidywalny i pasjonujący. Dzięki temu powieść - choć może niespecjalnie ambitna - to bardzo przyjemna w odbiorze, dowcipna, a i momentami wzruszająca, ciekawa, idealna na monotonne popołudnie.

Co podobało mi się najbardziej? To samo, co w każdej poprzedniej części serii: tło. Piękne relacje drugoplanowych bohaterów, przesłania ukryte między wierszami, mniej znaczące, a jednak tak ważne wątki. A co najmniej? Na pewno nasz główny trójkącik miłosny, który - moim skromnym zdaniem - gdyby został wyrzucony, seria bardzo by na tym zyskała. Nie przekonał mnie również główny zły charakter, Mario - którego postać, charakter, cele, motywy - wypadła dość nieprzekonująco. Te dwie wady nie wpłynęły jednak aż tak mocno na mój odbiór tej książki, bym nie wciskała jej w ręce wszystkim czytającym znajomym! Udane zakończenie Wodospadów Cienia: interesujące, przemyślane i warte uwagi. Naprawdę polecam!

recenzja pochodzi z mojego bloga: http://zakochana-w-ksiazkach-i-w-czekoladzie.blogspot.com/2015/09/147-wybrana-o-zmroku-c-c-hunter.html

Z jednej strony czuję, że to już koniec. Zakończenie. Pożegnanie. Ostatnia część przygód Kylie w Wodospadach Cienia, rodzinnych tajemnic i skomplikowanych uczuć, ostatnia z pięciu bardzo mile wspominanych przeze mnie książek (a to paranormal romance! Miło wspominane paranormal romance nie zdarza się codziennie. Może dlatego ta seria jest wyjątkowa?). Co prawda, nie czuję...