„Mgła” to całkiem przyzwoita, solidna powieść kryminalna z fabułą umieszczoną we współczesnej Warszawie i napisana przez polską autorkę.
Pierwsze wrażenie - uff, kolejne opasłe tomiszcze…, no ale dzisiaj 500 stron to właściwie standard. Mimo to czyta się dobrze i to już jest wyłącznie zasługa p. Malanowskiej.
„Mgła” to nie jest jakiś szczególnie błyskotliwy kryminał i proszę się nie nastawiać na zakręcone intrygi czy festiwal humoru w wykonaniu śledczych. Jest taka, jak przedstawione w niej dochodzenie - dość siermiężna i momentami monotonna, ale konsekwentna, logiczna i spójna. Wątek kryminalny dociera do zagadnień, o których wiemy niewiele. Pokazuje rzeczywiste problemy uchodźców w Polsce, a także metody działania sekt religijnych i efekty tych działań.
Autorka stworzyła interesującą parę bohaterów - komisarzy policji Adę Rochniewicz i Marcina Sawickiego, których pogmatwane życie rodzinne w ciekawy sposób uzupełnia część kryminalną książki.
Oczywiście, mogłoby być więcej tempa, policjanci też nie sprawiają wrażenia wybitnych orłów w wyjaśnieniu sprawy, która nie jest ani specjalnie oryginalna, ani skomplikowana, ale być może tak wyglądają realia codziennej pracy policji , o czym mogłaby zaświadczać osoba konsultanta tej książki, którym jest Krzysztof Liedel.
Dla mnie całość jest wiarygodna, dlatego mimo wspomnianych mankamentów z czystym sumieniem mogę ją polecić miłośnikom gatunku.

„Mgła” to całkiem przyzwoita, solidna powieść kryminalna z fabułą umieszczoną we współczesnej Warszawie i napisana przez polską autorkę.
Pierwsze wrażenie - uff, kolejne opasłe tomiszcze…, no ale dzisiaj 500 stron to właściwie standard. Mimo to czyta się dobrze i to już jest wyłącznie zasługa p. Malanowskiej.
„Mgła” to nie jest jakiś szczególnie błyskotliwy kryminał i...