Obsesja.
Z tym jednym słówkiem wiąże się tyle zagadnień opisanych w tej książce. Przynajmniej w moich oczach. Obsesja na punkcie własnego ojca, obsesja siostrzanej miłości, obsesja na temat seksu i śmierci, obsesyjne dążenie do sprawiedliwości. I być może wiele innych jeszcze obsesyjnych rzeczy.
Tył książki podobał mi się znacznie bardziej niż jej wnętrze. To krótkie streszczenie skusiło mnie sobą od razu, okładka też bardzo mi się podoba, tytuł ma w sobie coś intrygującego. Jednak, gdy się czyta "Gdyby nie ona" odczuwa się pewien rodzaj rozczarowania. Oczekiwałam wiele więcej niż dostałam, ale nie mogę powiedzieć, że książka jest głupia, nudna i nie warta czytania. Warta i pewnie to jest zasługa lekkiego stylu pisarki. W końcu główna bohaterka, Rachel, opowiadała nam wszystko z głębokimi szczegółami. Nie było tu żadnego tabu - o tych wszystkich bardziej nas krępujących tematach powiedziane było wprost i bez żadnego wstydu. I to według mnie jest całkiem dobre. Wyraźnie widać, iż Joyce Maynard nie boi się pisać.
To nie była tylko powieść o siostrzanej miłości, ale także przede wszystkim chyba o miłości ojca i córki. Bardzo lubiłam Anthony'iego Torricelliego i muszę przyznać, że był bardzo dobrym tatą.
Najbardziej zaskakującym jest fakt, że za Rachel sprawa z lata 1979 ciągnie się przez całe życie. No cóż, na pewno nie jest łatwo zapomnieć o seryjnym mordercy kobiet z dziwnymi upodobaniami, który nie zostawia za sobą żadnych śladów. I dopiero, gdy udaje jej się złapać go w swoją ukartowaną " książkową" pułapkę, może odetchnąć z ulgą, iż wreszcie zrobiła to, co powinien, miał uczynić jej ojciec. Przez całą jednak tę opowieść wydawało mi się, że Rachel ciągle jest nieszczęśliwa. Nie wiem dlaczego tak uważam, nie potrafię tego wyjaśnić. Po prostu wręcz widziałam ten ciągły smutek, jakiś brak w życiu Farrah.
Nie jest to książka, która chwyta za serce i pozostawia na umyśle pewien, niezatarty ślad, ale z pewnością ma w sobie to coś, co sprawia, że chce się ją przeczytać od początku do końca.

Obsesja.
Z tym jednym słówkiem wiąże się tyle zagadnień opisanych w tej książce. Przynajmniej w moich oczach. Obsesja na punkcie własnego ojca, obsesja siostrzanej miłości, obsesja na temat seksu i śmierci, obsesyjne dążenie do sprawiedliwości. I być może wiele innych jeszcze obsesyjnych rzeczy.
Tył książki podobał mi się znacznie bardziej niż jej wnętrze. To krótkie...