Życie Jezusa Chrystusa G. Ricciottiego jest więcej niż życiorysem sławnej postaci historycznej napisanym w oparciu o źródła literackie i dokumenty archeologiczne. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tego dzieła stanowi to, że spełniając wszystkie warunki naukowej biografii jest ono jednocześnie dziełem teologa wielkiej klasy. To m.in. odróżnia je od poczytnych i słusznie cenionych Dziejów Chrystusa H. Daniel-Ropsa. Drugą cechą charakterystyczną tego dzieła, które także ujawnia znakomitego historyka jak i teologa, jest jego szerokie „tło doktrynalne” zarysowane w obszernym, bo stanowiącym jedną trzecią książki, Wprowadzeniu. Na tym „tle doktrynalnym”, tj. na tle idei religijnych Starego Testamentu oraz judaizmu z czasów Chrystusa Pana Jego nauka ukazuje w całej pełni swą nowość i wzniosłość. Jeśli dodać do tego świetny styl autora, nie nużący, mimo widocznej erudycji, oraz ton osobisty, jaki książce nadaje przedmowa, będziemy mogli określić ją jako dzieło, w którym połączono w sposób mistrzowski zalety pracy naukowej i literackiego kunsztu.