Uwielbiam odkrywać perełki literackie, których jeszcze nie znałam. Julian Barnes ma szansę się do nich zaliczyć:)
"Wymiary życia" składają się z 3 opowiadań, pozornie ze sobą niezwiązanych. Pierwsze cofa nas do czasów pierwszych lotów balonem kiedy to człowiek za wszelką cenę chciał się unieść by zobaczyć świat z góry. Drugie opowiadanie również traktuje o ludzkich uniesieniach, tym razem miłosnych. Trzecie natomiast, najbardziej wzruszające i będące głownym przesłaniem tej książki nie dotyczy już uniesień a spadku z najwyższej wysokości: jest wiwisekcją żalu po stracie najbliższej osoby.
W tym autobiograficznym opowiadaniu Barnes przedstawia w niezwykle wnikliwy sposób swój żal, swoją drogę przez niekończącą się żałobę ale też zawód, którego doznawał od otoczenia po śmierci swojej ukochanej żony.
Ta książka jest smutna, wzruszająca ale zarazem wspaniała. Jest niesamowitym hołdem złożonym miłości!
"Nasze życie toczy się po równi, w linii prostej, a mimo to - i dlatego - dążymy do czegoś więcej. My, maluczcy, czasem potrafimy sięgnąć tak daleko jak bogowie. Niektórzy wznoszą się poprzez sztukę, inni - poprzez religię; większość - poprzez miłość. Ale kiedy się wznosimy, możemy się też rozbić. Niewiele jest miękkich lądowań. Może się okazać, że naraz suniemy po obcej ziemi, odbijając się z siłą, która łamie nogi, wleczeni ku jakimś torom kolejowym. Każda opowieść o miłości to potencjalnie opowieść o żalu. Jeśli nie na początku, to później. Jeśli nie dla jednej osoby, to dla drugiej. Czasem dla obu."

Uwielbiam odkrywać perełki literackie, których jeszcze nie znałam. Julian Barnes ma szansę się do nich zaliczyć:)
"Wymiary życia" składają się z 3 opowiadań, pozornie ze sobą niezwiązanych. Pierwsze cofa nas do czasów pierwszych lotów balonem kiedy to człowiek za wszelką cenę chciał się unieść by zobaczyć świat z góry. Drugie opowiadanie również traktuje o ludzkich...