Smak, szyk i klasa?

Angielskie posiadłości od zawsze były kojarzone z elegancją, przepychem i wyszukanym smakiem. Kathryn Taylor za akcję swojej powieści wybrała właśnie tak wyszukane miejsce. Powrót do Darigham Hall to pierwszy tom cyklu opowiadającego o angielskiej rodzinie nad którą zawisły ciemne chmury...

Kiedy tylko usłyszałam o premierze książki i przeczytałam pierwsze opinie byłam zachwycona pomysłem i bardzo chciałam książkę poznać, jednak kiedy już zaczęłam czytać podekscytowanie z każdą stroną opadało, co więcej teraz kilka miesięcy po lekturze wciąż przypominają mi się rzeczy, o których wolałabym zapomnieć... Ale to za chwilę, najpierw czas na krótki opis fabuły:

Ben Sterling ma nieźle prosperującą firmę w USA, ale nie może się pogodzić z tym, że gdzieś tam w Anglii jest jego ojciec, o którym nie miał pojęcia, żyjący sobie szczęśliwie ze swoją rodzinką i mający piękną posiadłość, której to Ben powinien być właścicielem... Postanawia wyruszyć do Anglii, jednak rabunek i pobicie doprowadzają do tego, że traci pamięć. Pomocna w rekonwalescencji jest mu Kate miejscowa weterynarz, która pomaga mu dojść do siebie.

Nie ukrywam, że opis powieści, choć jednoznacznie mówiący, że będzie to romans, to jednak mnie zaciekawił. Niepokojąca była jednak objętość książki, gdyż powieść jest naprawdę cienka i ma dość spore odstępy między liniami tekstu. Większość książek, które mają taką objętość nie może dobrze opowiedzieć historii, ale nawet wtedy nie skreślałam jeszcze tej pozycji, liczyłam, że zaskoczy mnie pozytywnie.

Czytanie jednak od razu ukazało mi bohaterów bez wyrazu, średnio zarysowany romans, który nie polegał na żadnym przyciąganiu, a jedynie na okolicznościach, w jakich znaleźli się bohaterowie. Główne postaci, czyli Ben i Kate nie przypadli mi do gustu. Apodyktyczny, zbyt pewny siebie i nietowarzyski Ben podobał mi się jedynie, kiedy miał amnestię, gdyż wtedy jako zagubiony, niepewny chłopak musiał się odnajdywać w nowym miejscu, sytuacji, zaś Kate to istna, schematyczna piękność, która jednak samotna mieszka w domku gdzieś na wsi i aż kusi się napisać, że czeka na swego księcia z bajki...

Nie, nie, nie. Romans, który miał być głównym punktem powieści wypadł blado. Nie czułam magnetyzmu, chemii między postaciami, a właśnie na to liczyłam. Jeśli miałabym powiedzieć coś dobrego o postaciach to te epizodyczne, czy drugoplanowe, które miały zdecydowanie mniejszy udział w zdarzeniach spodobały mi się bardziej. Właściwie każdy z bohaterów, poza główną dwójką był wykreowany przyjemnie i naprawdę dało się ich poznać, polubić i z chęcią dowiadywać się o ich losach.

Kolejnym plusem powieści był klimat angielskiej posiadłości. Nie mogę wręcz uwierzyć jak dobrze został oddany, to właśnie on uratował w moich oczach całą powieść. Było wyniośle, elegancko i z klasą. Autorka z dużą starannością opisywała codzienne czynności bohaterów, jak jazda konna, czy organizacja przyjęć, widać było różnice pomiędzy normalnym życiem, a mieszkaniem w rezydencji. To był dla mnie największy pozytyw książki.

Po Powrocie do Daringham Hall spodziewałam się więcej. Powieść czytało się szybko, jednak to co powinno być największym atutem powieści, czyli romans kulało. To historia z ogromnym potencjałem jednak niewykorzystanym, czego bardzo żałuję. Wciąż zastanawiam się, czy kontynuować moją przygodę z serią.
Ocena: średnia [3/6]

Smak, szyk i klasa?

Angielskie posiadłości od zawsze były kojarzone z elegancją, przepychem i wyszukanym smakiem. Kathryn Taylor za akcję swojej powieści wybrała właśnie tak wyszukane miejsce. Powrót do Darigham Hall to pierwszy tom cyklu opowiadającego o angielskiej rodzinie nad którą zawisły ciemne chmury...

Kiedy tylko usłyszałam o premierze książki i przeczytałam...