Nudna, lepiej przeczytać książkę kucharską. Wynurzenia de Blasi dotyczące własnego małżeństwa i jej rozterki zamieszczone chyba tylko po to żeby zapchać fabułę. Nie polecam.

Nudna, lepiej przeczytać książkę kucharską. Wynurzenia de Blasi dotyczące własnego małżeństwa i jej rozterki zamieszczone chyba tylko po to żeby zapchać fabułę. Nie polecam.

Po zbrodniach Josefa Mengele i pseudo thrillerze psychologicznym, szukałam czegoś lekkiego, wakacyjnego. Liczyłam na chwilę wytchnienia we włoskim klimacie. Jeśli tego samego oczekujecie po tej pozycji, nic bardziej mylnego. Włoskie jest tu tylko jedzenie, dużo ziół i oliwy i zdecydowanie za mało pomidorów. I to tyle włoskości w Toskanii. Opowieść mogłaby wydarzyć się wszędzie gdzie są góry, lasy i łąki.....Myśląc o tej książce już po lekturze, mam wrażenie, że akcja została osadzona właśnie w tym miejscu świata, tylko po to, aby się lepiej sprzedała....
Pierwsza część zupełnie zbędna: spacery na łonie przyrody, przynudzanie o samotności i rozterki życiowe podstarzałej pisarki, która nie umie się zdecydować co woli. Druga część trochę lepsza - przynajmniej akcja nieco przyspiesza, ale historia jakich już wiele napisano i pewnie jeszcze wiele powstanie. Nic tej opowieści nie wyróżnia, jej znajomość nie wnosi niczego świeżego, ani odkrywczego do czytelniczego doświadczenia, szczególnie jeśli temat jest już czytelnikowi znany.
Rozczarowująca, przereklamowana, żadna.

Po zbrodniach Josefa Mengele i pseudo thrillerze psychologicznym, szukałam czegoś lekkiego, wakacyjnego. Liczyłam na chwilę wytchnienia we włoskim klimacie. Jeśli tego samego oczekujecie po tej pozycji, nic bardziej mylnego. Włoskie jest tu tylko jedzenie, dużo ziół i oliwy i zdecydowanie za mało pomidorów. I to tyle włoskości w Toskanii. Opowieść mogłaby wydarzyć się...

Bardzo przyjemna opowieść, czyta sie bardzo szybko, nie jest może pełna zaskakujących rozwiązań, ale jest całkowicie klarowna i wciągająca.

Bardzo przyjemna opowieść, czyta sie bardzo szybko, nie jest może pełna zaskakujących rozwiązań, ale jest całkowicie klarowna i wciągająca.

Kolejna z opowieści pachnących, smacznych, emocjonujących. Rozmaryn, tymianek, szałwia...

"Z rukoli?...
- ... Opłuczę ją i wysuszę, zostawię owiniętą ściereczką w chłodnym miejscu do obiadu. Dodam do niej soli morskiej i oliwy. Resztę rozetrę z kilkoma orzechami i paroma kroplami oliwy, dodam trochę pecorino, żeby zrobić pastę - nie tak gęstą, nie tak rzadką - i rozsmaruję na podpieczonym chlebie na dobry początek kolacji".

Kolejna z opowieści pachnących, smacznych, emocjonujących. Rozmaryn, tymianek, szałwia...

"Z rukoli?...
- ... Opłuczę ją i wysuszę, zostawię owiniętą ściereczką w chłodnym miejscu do obiadu. Dodam do niej soli morskiej i oliwy. Resztę rozetrę z kilkoma orzechami i paroma kroplami oliwy, dodam trochę pecorino, żeby zrobić pastę - nie tak gęstą, nie tak rzadką - i rozsmaruję...

Zachwycona jestem tą historią urzekająca i przejmująca jest...piękna Toskania, oczarowała mnie. Urzekła mnie, chwyta za serce opowieść opowiada o 83-letniej Lavinii, jest spadkobierczynią i właścicielką jednego z największych majątków w Toskanii.
Jest ekscentryczna, harda i nieufna bardzo irytującą osobą.
Książkę czyta się wspaniale..ciepła, mądra opowieść poruszyła moje serce pełna emocji,pozytywnych myśli wzruszyła mnie.

Zachwycona jestem tą historią urzekająca i przejmująca jest...piękna Toskania, oczarowała mnie. Urzekła mnie, chwyta za serce opowieść opowiada o 83-letniej Lavinii, jest spadkobierczynią i właścicielką jednego z największych majątków w Toskanii.
Jest ekscentryczna, harda i nieufna bardzo irytującą osobą.
Książkę czyta się wspaniale..ciepła, mądra opowieść poruszyła moje...

Pierwsza część książki jest wręcz odrzucająca, dopiero historia Lavinii okazała się bardzo interesująca. Niestety wglądało to tak jakby autorka nie miała dość materiału na całą powieść i jako zapychacz "uraczyła" czytelników wywodami na temat swojego życia.

Pierwsza część książki jest wręcz odrzucająca, dopiero historia Lavinii okazała się bardzo interesująca. Niestety wglądało to tak jakby autorka nie miała dość materiału na całą powieść i jako zapychacz "uraczyła" czytelników wywodami na temat swojego życia.

Książek o Toskanii jest bardzo wiele , dlatego troszke sceptycznie podeszłam to jej przeczytania. Ale ostatecznie przekonała mnie babcia , która była nią oczarowana. Musze powiedzieć , że byłam mile zaskoczona, ponieważ odbiega ona od innych toskańskich lektur. Fajny pomysł na książkę, dobra historia, która wciąga, jedyny mankament to łatwość z jaką bohaterka zaprzyjaźnia się z Lavinią , chodzi mi o to ,że na kolacji były dla siebie wrogami a już na drugi dzień przyjaciółkami.

Książek o Toskanii jest bardzo wiele , dlatego troszke sceptycznie podeszłam to jej przeczytania. Ale ostatecznie przekonała mnie babcia , która była nią oczarowana. Musze powiedzieć , że byłam mile zaskoczona, ponieważ odbiega ona od innych toskańskich lektur. Fajny pomysł na książkę, dobra historia, która wciąga, jedyny mankament to łatwość z jaką bohaterka zaprzyjaźnia...

Długo zastanawiałam się nad oceną - dałam sobie czas na jej przemyślenie i... Nadal mam z tym problem. Pierwszą połowę książki męczyłam dwa tygodnie, mozolnie czytałam po kilka stron, zupełnie nie mogąc wczuć się w akcję (albo raczej kompletny jej brak). Narcyzm autorki wyzierał z prawie każdej kartki. Ileż można czytać o lepiej lub gorzej zakamuflowanych zaletach naszej drogiej Marleny de Blasi? O jej głębokich przemyśleniach? Po co musimy poznać wszelkie motywy jej wyjazdu, wygląd sali balowej którą remontowała, plan dnia i wiele innych nieważnych szczegółów skoro tytuł książki to "LAVINIA I JEJ CÓRKI" a nie "Wspaniała, światowa Marlene a w drugiej połowie książki poruszająca historia starszej pani"? Ocenę uratowała tylko Lavinia i jej historia. Gdyby nie ona dałabym maksymalnie cztery gwiazdki. Jej historia poruszyła mnie, wciągnęła bez reszty... I zasmuciła, jakżeby inaczej. Doskonałe tempo akcji, opisy osób, miejsc, wydarzeń, choć momentami było w niej jakby zbyt dużo niedopowiedzeń co jednak wydaje się zabiegiem celowym.
Polecam drugą część - zdecydowanie. Na pierwszą należy zaopatrzyć się w sporą dawkę kofeiny, żeby nie zasnąć. Raczej nie przeczytam innych książek tej autorki, zdecydowanie tego typu książki podróżnicze nie są dla mnie. Jeśli jednak ktoś uwielbia włoską kuchnię i kulturę - niech bierze w ciemno.

Długo zastanawiałam się nad oceną - dałam sobie czas na jej przemyślenie i... Nadal mam z tym problem. Pierwszą połowę książki męczyłam dwa tygodnie, mozolnie czytałam po kilka stron, zupełnie nie mogąc wczuć się w akcję (albo raczej kompletny jej brak). Narcyzm autorki wyzierał z prawie każdej kartki. Ileż można czytać o lepiej lub gorzej zakamuflowanych zaletach naszej...

Na temat książek Marleny de Brasi pisałam już dużo dobrych opinii. Nie będę się powtarzała. Trzeba po prostu samemu się przekonać. Kolejna fascynująca historia, życiowe doświadczenia bohaterów, wzruszające aż do łez.

Na temat książek Marleny de Brasi pisałam już dużo dobrych opinii. Nie będę się powtarzała. Trzeba po prostu samemu się przekonać. Kolejna fascynująca historia, życiowe doświadczenia bohaterów, wzruszające aż do łez.

"Lavina i jej córki" to pierwsza opowieść w czasie teraźniejszym, którą przeczytałam. Wolę czas przeszły, teraźniejszy czasem był trochę nużący, aczkolwiek dzięki niemu mogłam się bardziej poczuć jakbym przeżywała tą opowieść razem z Marleną, jakbym chodziła z nią po polu, gotowała z Lavinią... Czytałam tą książkę zimą i było to w jakiś sposób niezwykłe, bo za każdym razem gdy przewracałam kartki owiewał mnie ciepły, letni wietrzyk, czułam zapach oliwek i winorośli. To było cudowne. Uwielbiałam wpatrywać się w okładkę, co dodawało jeszcze uroku tym przeżyciom. Naprawdę, czułam się jakbym była we Włoszech, w słonecznej Toskanii. Polecam tą książkę chociażby za ten klimat.

"Lavina i jej córki" to pierwsza opowieść w czasie teraźniejszym, którą przeczytałam. Wolę czas przeszły, teraźniejszy czasem był trochę nużący, aczkolwiek dzięki niemu mogłam się bardziej poczuć jakbym przeżywała tą opowieść razem z Marleną, jakbym chodziła z nią po polu, gotowała z Lavinią... Czytałam tą książkę zimą i było to w jakiś sposób niezwykłe, bo za każdym razem...